تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت ششم:

مسیحیان بر طبق (یوحنا 10: 30) که از قول عیسی آمده است: «من و پدر یک هستیم» ممکن است که نتیجه‌گیری نمایند که عیسای مسیح نیز الوهیت مطلق دارد؛ اما این اشتباه بزرگ مسیحیان با توجه به آنچه که در بخش‌های پیشین بیان نمودیم اثبات می‌شود، اما پیش از آن، از مسیحیان خواهیم پرسید که اگر بخواهیم برداشتی ظاهری از این سخن عیسی داشته باشیم، آیا می‌توانید نتیجه‌گیری نمایید که پسر و پدر یکی هستند یعنی پسر = پدر است؟ قطعاً یک مسیحی تثلیثی با آن مخالفت می‌نماید، چراکه بر طبق تثلیث، پسر، همان پدر نمی‌باشد، بنابراین مفهوم این سخن عیسی چیست؟! بنابراین باید آیه را به‌صورت عمیق‌تر تجزیه‌وتحلیل نماییم، در حقیقت عیسای مسیح وجه و صورت خدا در بین خلق بود و نه خود خدا؛ همچنین در راستای همین نکته، سخنی از عیسای مسیح وجود دارد که قابل‌تأمل است؛ در (یوحنا 12: 44 - 45) آمده است:

(۴۴ آنگاه عیسی ندا کرده، گفت: آنکه به من ایمان آورد، نه به من بلکه به آنکه مرا فرستاده است، ایمان آورده است. ۴۵ و کسی که مرا دید فرستنده مرا دیده است)؛

درواقع این سخنان عیسی چه مفهومی را دربردارد جز آنکه بر طبق آن می‌شود نتیجه گرفت که عیسای مسیح نماینده و صورت و جلوۀ خدا بر روی زمین است و کسی که او را رد نماید گویی خدا را رد نموده است؟!

و همچنین در (یوحنا 14: 28) آمده است:

(شنیده‌اید که من به شما گفتم می‌روم و نزد شما می‌آیم. اگر مرا محبت می‌نمودید، خوشحال می‌گشتید که گفتم نزد پدر می‌روم، زیرا که پدر بزرگ‌تر از من است)؛

بر طبق این آیه مشخص می‌شود که پدر = خدا، بزرگ‌تر از پسر می‌باشد و معنی اینکه عیسای مسیح خدا می‌باشد در حقیقت این است که اگر کسی او را رد نماید پدر = خدا را رد نموده است، و آیا کسی از مسیحیان امروز اعتقاد دارد که یحیی همان ایلیای نبی می‌باشد؟! مسلماً هیچ‌کدامشان چنین نخواهند گفت؛ پس چرا خدا او را ایلیا خطاب می‌نماید؟! به جهت آنکه او اوصافش شبیه به‌ ایلیا بود و الا خدا می‌توانست او را یحیی خطاب نماید اما فرهنگ کلام خدا شبیه به بشر نیست بلکه متشابه می‌باشد و درکش نیاز به توضیح حجت‌های خدا دارد.

در حقیقت تأسف‌بارتر آن است که مسیحیان هیچ ارزشی برای کتاب مقدس و سخن عیسای مسیح قائل نیستند و چشم بر دهان اشخاصی داشته‌اند که افکارشان جسمانی و بشری بوده است و سطح سواد و دانش الهیاتی آنان بسیار پایین بوده است، در حقیقت اکثریت پدران کلیسا در «خوب حرف زدن» مهارت بیشتری داشتند تا «حرفِ خوب زدن»، چنانکه امروز ثمره آنان یعنی کشیشان چرب‌زبان و مسلط به فنون بیان را می‌نگریم که چگونه با مغالطات و پیچاندن مردم را سحر کرده‌اند.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت