تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت نهم

تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت نهم:

یکی دیگر از بخش‌هایی که به‌صورت مکرر توسط مسیحیان در اثبات عقیده تثلیث بهره‌برداری می‌شود آیات (متی 22: 44 - 45) می‌باشد؛ در (متی 22: 41 - 46) آمده است:

(۴۱ و چون فریسیان جمع بودند، عیسی از ایشان پرسیده، ۴۲ گفت: «درباره مسیح چه گمان می‌برید؟ او پسر کیست؟» بدو گفتند: «پسر داوود» ۴۳ ایشان را گفت: «پس چطور داوود در روح، او را خدا می‌خواند؟» چنانکه می‌گوید: ۴۴ «خدا به خدا من گفت، به دست راست من بنشین تا دشمنان تو را پای‌انداز تو سازم» ۴۵ پس هرگاه داوود او را خدا می‌خواند، چگونه پسرش می‌باشد؟ ۴۶ و هیچ‌کس قدرت جواب وی هرگز نداشت و نه کسی ازآن‌روز دیگر جرئت سؤال کردن از او نمود).

یکی از مشکلات اساسی مسیحیان این است که‌ آیات را در کلیت نمی‌نگرند بلکه به یک قسمت چسبیده و آن را تفسیر می‌نمایند هم چنانکه یهودیان نیز به‌ این مشکل اساسی دچار می‌باشند؛ اما در ارتباط با آیات بالا باید نکته‌ای را یادآوری نماییم و آن این است که‌ این آیات مطابق است با آنچه که عیسای مسیح در باب دهم انجیل یوحنا خطاب به یهودیان بیان می‌نماید در (یوحنا 10: 32 - 35) آمده است:

(۳۲ عیسی بدیشان جواب داد: «از جانب پدر خود بسیار کارهای نیک به شما نمودم. به سبب کدام‌یک از آن‌ها مرا سنگسار می‌کنید؟» ۳۳ یهودیان در جواب گفتند: «به سبب عمل نیک، تو را سنگسار نمی‌کنیم، بلکه به سبب کفر، زیرا تو انسان هستی و خود را خدا می‌خوانی». ۳۴ عیسی در جواب ایشان گفت: «آیا در تورات شما نوشته‌نشده است که من گفتم شما خدایان هستید؟» ۳۵ پس اگر آنانی را که کلام خدا بدیشان نازل شد، خدایان خواند و ممکن نیست که کتاب محو گردد).

بر طبق انجیل، یهودیان بااینکه کسی خدا خطاب شود مخالف بودند، و این به جهت درک پایین آنان از عهد قدیم بود؛ عیسای مسیح این قصد را داشت تا اثبات نماید که کسانی که کلام خدا به آن‌ها نازل شد، در تورات با لفظ «خدا» خطاب شده‌اند تا آنان را از این تعصب بی‌جا بیرون آورد و او به بخش‌هایی در مقابل یهود احتجاج نمود که آن را قبول داشته‌اند تا آنان را متوجه سازد که عقایدشان مخالفِ تورات می‌باشد.

و یهودیان از این سؤال چالش‌انگیز عیسای مسیح شگفت‌زده بودند و همچنین پیش از آن عبارت خدا را منحصراً در یک شخصیت خلاصه می‌نمودند و درواقع عیسی نیز قصد داشت تا اشتباه و دوری آنان از کتاب مقدس را مشخص نماید، و جواب به‌ این سؤال عیسی این است که: او هم بر طبق کتاب مقدس پسر داوود بود و هم بر طبق کتاب مقدس خدا بود و خدا بودنش به جهت نبی بودنش می‌باشد، چراکه انبیاء وجه و صورت خدا در بین خلق می‌باشند و همچنان که پیشتر ذکر کردیم، در تورات، کسانی که کلام خدا بر آن‌ها نازل می‌شود خدا خطاب شده‌اند، بنابراین سخن عیسی دلیل بر الوهیت مطلق او نمی‌باشد.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت هشتم

تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت هشتم:

یکی دیگر از آیاتی که مسیحیان در اثبات عقیده تثلیث از آن بهره می‌برند (یوحنا 1: 1 - 3) می‌باشد که در آن آمده است:

(۱ در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود.۲ همان در ابتدا نزد خدا بود.۳ همه‌چیز به‌واسطه او آفریده شد و به‌غیراز او چیزی از موجودات وجود نیافت).

احمدالحسن در تفسیر آیات بالا چنین می‌گوید:

(«در ابتدا کلمه بود»: لاهوت مطلق آغازی و ابتدايی ندارد تا گفته شود در ابتدا، بلکه آن‌که در آغاز است مخلوق و آفریده‌شده است، بنابراين يسوع (عيسی (ع)) مخلوق است و اين آيه به‌روشنی بيان می‌کند که او مخلوق است بله ممکن است گفته شود که در اینجا منظور مخلوق اول يا عقل اول است که با اين وصف مناقشه اين امر تمام‌شده است، آيا یسوع (عیسی (ع)) او کلمه اول است؟ يا این‌که يسوع (عيسی (ع)) کلمه‌ای از کلمات خدا است که از کلمه اول متأخر است؟

«و کلمه نزد خدا است»: حقيقت لاهوت مطلق غیر مرکب است و گفتار به ترکيب يا ملزومات به ترکيب آن باطل است، پس اعتقاد به‌منظور از گفتار «و کلمه نزد خدا است» این‌که کلمه خود لاهوت مطلق است يعنی این‌که لاهوت مطلق مرکب است. اما اعتقاد به این‌که کلمه آن خدا است یعنی بدون تمايز او آن است و آن او است با این‌که او غير مرکب است باعث می‌شود که اين قول و گفتار سفيهانه و خالی از هرگونه حکمتی باشد، و اين کلام معنايی ندارد که شیء نزد خود است.

«و کلمه خدا بود»: در اينجا جای شبهه و متشابه است که شنوده (پاپ ارتدوکس) در آن واقع‌شده همان‌طور که گذشتگان قبل از او در آن واقع شدند، و در حقيقت بعد از این‌که روشن شد که کلمه، مخلوق است غيرممکن است که او خود لاهوت مطلق باشد و باقی نمی‌ماند جز این‌که خدا در اینجا آن لاهوت مطلق نيست، بلکه منظور خدا در خلق است يا وجه خدا همان‌طور که در تورات يا عهد قديم آمده است.(۲۶ و خدا گفت: «آدم را به‌صورت ما و موافق شبیه ما بسازیم» پس خدا آدم را به‌صورت خود آفرید. او را به‌صورت خدا آفرید).^([1])

[1]- احمدالحسن، توحید، صص 87 - 88.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت هفتم

تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت هفتم:

یکی دیگر از آیاتی که مسیحیان در اثبات عقیده تثلیث به آن استناد می‌نمایند، (اشعیا 7: 14) می‌باشد که در آن آمده است:

(بنابراین خود خدا به شما آیتی خواهد داد: اینک باکره حامله شده، پسری خواهد زایید و نام او را عمّانوئیل خواهد خواند).

این ترجمه، ترجمه قدیم می‌باشد و در انجیل نیز این آیه آورده شده است؛ اما آقای آرمان رشدی، مقاله‌نویس مشهور مسیحی دراین‌باره می‌گوید:

(درواقع‌، لقب عیسی ناصری‌، «عمانوئیل‌» بود، زیرا او خدایی بود که «با انسان‌ها» و «در میان انسان‌ها» بود).^([1])

در پاسخ به‌ این تفسیر باید یادآوری نماییم که ما شبیه به‌ این تفسیر مسیحیان را در ارتباط با (اشعیا 9: 6) رد نمودیم یعنی در قسمت‌های (تثلیث قسمت دوم) و (تثلیث قسمت سوم)؛ و نکته‌ای که از آن حاصل شد این است که اسامی یک شخص صرفاً ماهیت اصلی آن شخص نمی‌باشند، و یک مسیحی نمی‌تواند به استناد این آیه بر الوهیت مطلق عیسای مسیح نتیجه‌گیری نماید و درواقع وقتی این نکته را دریافت نمودیم مشخص می‌شود که اسم عمانوئیل (خدا با ما است) بر روی عیسای مسیح بدین معنی نیست که او خود پدر = خدا می‌باشد، بلکه همچون آینه‌ای می‌باشد که در بین مردم قرارگرفته است و تصویر دریا از طریق آن بر مردم منعکس می‌شود و درواقع او خود دریا نیست، در (یوحنا 12: 44 - 45) آمده است:

(۴۴ آنگاه عیسی ندا کرده، گفت: آنکه به من ایمان آورد، نه به من بلکه به آنکه مرا فرستاده است، ایمان آورده است. ۴۵ و کسی که مرا دید فرستنده مرا دیده است بله او را می‌توان به تعبیری وجه و صورت خدا = پدر در بین خلق خواند، بدین طریق که گویی خدا در بین مردم می‌باشد «دریا در بین مردم»).

نکته دیگر آن است که یهودیان، تفسیر انجیل و مسیحیان در ارتباط با ربط این پیشگویی به عیسای مسیح را رد نموده‌اند، و برای اطلاع بیشتر می‌توانید به «عیسی در نگاه یهود قسمت اول» رجوع نمایید.

[1] -https://goo.gl/pNz5Ng

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت ششم

تثلیث (اقانیم سه گانه) - قسمت ششم:

مسیحیان بر طبق (یوحنا 10: 30) که از قول عیسی آمده است: «من و پدر یک هستیم» ممکن است که نتیجه‌گیری نمایند که عیسای مسیح نیز الوهیت مطلق دارد؛ اما این اشتباه بزرگ مسیحیان با توجه به آنچه که در بخش‌های پیشین بیان نمودیم اثبات می‌شود، اما پیش از آن، از مسیحیان خواهیم پرسید که اگر بخواهیم برداشتی ظاهری از این سخن عیسی داشته باشیم، آیا می‌توانید نتیجه‌گیری نمایید که پسر و پدر یکی هستند یعنی پسر = پدر است؟ قطعاً یک مسیحی تثلیثی با آن مخالفت می‌نماید، چراکه بر طبق تثلیث، پسر، همان پدر نمی‌باشد، بنابراین مفهوم این سخن عیسی چیست؟! بنابراین باید آیه را به‌صورت عمیق‌تر تجزیه‌وتحلیل نماییم، در حقیقت عیسای مسیح وجه و صورت خدا در بین خلق بود و نه خود خدا؛ همچنین در راستای همین نکته، سخنی از عیسای مسیح وجود دارد که قابل‌تأمل است؛ در (یوحنا 12: 44 - 45) آمده است:

(۴۴ آنگاه عیسی ندا کرده، گفت: آنکه به من ایمان آورد، نه به من بلکه به آنکه مرا فرستاده است، ایمان آورده است. ۴۵ و کسی که مرا دید فرستنده مرا دیده است)؛

درواقع این سخنان عیسی چه مفهومی را دربردارد جز آنکه بر طبق آن می‌شود نتیجه گرفت که عیسای مسیح نماینده و صورت و جلوۀ خدا بر روی زمین است و کسی که او را رد نماید گویی خدا را رد نموده است؟!

و همچنین در (یوحنا 14: 28) آمده است:

(شنیده‌اید که من به شما گفتم می‌روم و نزد شما می‌آیم. اگر مرا محبت می‌نمودید، خوشحال می‌گشتید که گفتم نزد پدر می‌روم، زیرا که پدر بزرگ‌تر از من است)؛

بر طبق این آیه مشخص می‌شود که پدر = خدا، بزرگ‌تر از پسر می‌باشد و معنی اینکه عیسای مسیح خدا می‌باشد در حقیقت این است که اگر کسی او را رد نماید پدر = خدا را رد نموده است، و آیا کسی از مسیحیان امروز اعتقاد دارد که یحیی همان ایلیای نبی می‌باشد؟! مسلماً هیچ‌کدامشان چنین نخواهند گفت؛ پس چرا خدا او را ایلیا خطاب می‌نماید؟! به جهت آنکه او اوصافش شبیه به‌ ایلیا بود و الا خدا می‌توانست او را یحیی خطاب نماید اما فرهنگ کلام خدا شبیه به بشر نیست بلکه متشابه می‌باشد و درکش نیاز به توضیح حجت‌های خدا دارد.

در حقیقت تأسف‌بارتر آن است که مسیحیان هیچ ارزشی برای کتاب مقدس و سخن عیسای مسیح قائل نیستند و چشم بر دهان اشخاصی داشته‌اند که افکارشان جسمانی و بشری بوده است و سطح سواد و دانش الهیاتی آنان بسیار پایین بوده است، در حقیقت اکثریت پدران کلیسا در «خوب حرف زدن» مهارت بیشتری داشتند تا «حرفِ خوب زدن»، چنانکه امروز ثمره آنان یعنی کشیشان چرب‌زبان و مسلط به فنون بیان را می‌نگریم که چگونه با مغالطات و پیچاندن مردم را سحر کرده‌اند.

 تهیه شده توسط کارگروه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت