حضرت محمد در کتاب مقدس؛ قسمت سوم

حضرت محمد در کتاب مقدس؛ قسمت سوم

در کتاب مقدس، هنگامی‌که قضیه تشنگی طفل (اسماعیل) و کوشش مادرش، هاجر را، به جهت پیدا کردن آب می‌خوانیم، فرشته‌ای از سوی خدا، هاجر را مورد خطاب قرار می‌دهد و می‌گوید:

(ای هاجر، چه مشکلی داری؟ نترس. خدا گریه‌ی طفل را شنیده است. برخیز، برو طفل را بردار و آرام کن. من از نسل او امتی عظیم به وجود می‌آورم).^([1])

احمدالحسن بیان نمود:

(گمان نمی‌کنم که انسان عاقلی اعتقاد داشته باشد که کافران و مشرکان و بت‌ پرستان نزد خدا متعال امت بزرگی باشند یا اینکه خدا متعال، زیادیِ افراد را امت بزرگی بشمارد. و منظور از امت بزرگ -و عظمت از آن خدا سبحان است- همان انبیاء و اوصیاء علیهم السلام هستند، یعنی مقصود از این امت عظیم که از اسماعیل (ع) بوده، انبیاء و اوصیاء علیهم السلام از نسل او می‌باشند که آن‌ها به‌خصوص محمد و آل محمد علیهم السلام هستند که خلفای خدا بر زمین هستند).^([2])

قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم
روشنگری از دعوت حضرت محمد

 تهیه شده توسط لجنه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

حضرت محمد در کتاب مقدس؛ قسمت دوم

حضرت محمد در عهدین قسمت دوم

در قسمت پیشین به جهت رد فرضیه مسیحیان، مبنی بر نبوتی نبودن آیه (تثنیه 33: 2)، به‌ آیه (حبقوق 3: 3) اشاره شد که ازاین‌قرار است:

(خدا از تیمن خواهد آمد و قدّوس از جبلِ فاران، سِله. جلال او آسمان‌ها را پوشانید و زمین از تسبیح او مملو گردید).

در ارتباط باحالت فعل در این آیه، مشخصاً فعل (יבוא) در حالت آینده قرار دارد و ترجمه‌های منتشرشده نظیر ((DRA) و (The Holy Scriptures) و (WYC)) به‌درستی آن را ترجمه کرده‌اند؛ برای اطمینان از زمان فعل که ‌آینده می‌باشد، به سخن یکی از مفسرین یهودی رجوع خواهیم داشت؛ ربی مالبیم عالم یهودی، استاد دستور زبان عبری و مفسر کتاب مقدس هنگامی‌که می‌خواهد آیه (حبقوق 3: 3) را شرح دهد، در بخشی از تفسیرش در ارتباط با این آیه می‌گوید:

(«אלוה מתימן יבא, ההנהגה הזאת תמשך עד שיגיע עת הגאולה שאז יכא אלוה מתימן לגאלם...» که معنای آن این‌چنین است: «خدا از تیمان خواهد آمد» این اوضاع طول خواهد کشید تا زمان رستگاری، زمانی که خدا خواهد آمد از تیمان تا آن‌ها را رهایی ببخشد...).^([1])

بنابراین این ربی یهودی، آیه را به اتفاقی در آینده تفسیر می‌نماید به جهت وجود فعل آینده در آیه (صرف‌نظر از آنکه او چه مفهومی را از آیه ارائه می‌نماید).

احمدالحسن بر طبق ترجمه‌ای که مسیحیان منتشر کرده‌اند بیان نمودند:

(معنای خدا از تیمان آمد یعنی اینکه: خدا از یمن آمد، و قدوس از کوه فاران یعنی: قدوس از مکه آمد... بلکه کسی که می‌آید عبدالله (بنده الله) محمد (ص) و خاندانش علیهم السلام بعد از او هستند، بدین طریق که آنان از مکه، و محمد و آل محمد نیز یمانی هستند…).^([2])

و در (حبقوق 3: 5) اشاره‌شده است: «לפניו ילך דבר...»؛ معنی این عبارات این است که: «بیماری مُسری مقابلش می‌رفت...»؛ در مورد عبارت «דבר» در آیه، معنی دقیق آن را از سایتی یهودی پرسش نمودیم که ربی آن سایت، «رئوون لافر» در پاسخ به سؤال ما بیان نمود: ( (دِور یا داور) درواقع یک واژه عمومی برای آفت (مرض مسری) است. این واژه مشخص نمی‌کند که آن‌چه نوع بیماری مسری است).^([3]) به تاریخ رجوع می‌نماییم؛ چراکه ظاهر این آیه نیز منطبق است با شواهد تاریخی؛ لطفاً به‌ این سخن بانو آمنه، مادر حضرت محمد، که به دایه او، حلیمه بیان نموده است توجه نمایید: (پسرم را بازگردان آن‌که من از وبای مکه بر او بیمناکم).^([4]) بنابراین‌ همه‌گیری وبا، در زمان حضرت محمد، در مکه، موجب شد که جانش به خطر بیافتد و مادر وی، خواستار آن شد که دایۀ حضرت محمد، او را باز پیش خود به‌دوراز شهر مکه نگهداری نماید.

اما در مورد تیمن؛ یهودیان یمن را تیمن می‌نویسند و می‌خوانند.^([5])

همچنین درگذشته‌های دور، سرزمینی به اسم تهامه وجود داشت و تهامه قسمت‌هایی از عربستان کنونی، ازجمله مکه را پوشش می‌داد و به‌صورت یک نوار در کنار دریای سرخ قرار‌گرفته بود و آن جزو یمن بود.

پس مکه از تهامه و تهامه از یمن بود، و محمد و خاندان محمد همگی یمانی هستند چنانکه احمدالحسن به آن اشاره نمودند؛ نکات مهم حول این آیات در بخش‌های بعدی تقدیم می‌شود.

ادامه مطالب این بخش:

قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم
روشنگری از دعوت حضرت محمد

 تهیه شده توسط لجنه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت

حضرت محمد در کتاب مقدس؛ قسمت اول

حضرت محمد در عهدین قسمت اول

از نصوصی که در کتاب مقدس در ارتباط با حضرت محمد آمده است، آیه زیر در عهد قدیم می‌باشد:

در (تثنیه 33: 2) آمده است:

(گفت: «یهُوَه از سینا آمد، و از سعیر بر ایشان طلوع نمود و از جَبَل فاران درخشان گردید و با کرورهای مقدسین آمد، و از دست راست او برای ایشان شریعت آتشین پدید آمد»).

سینا: اشاره به موسی نبی دارد.^([1])

سعیر: بیت‌المقدس و اطراف آن است و اشاره به عیسی مسیح دارد.

فاران: مکه و اطراف آن است و به حضرت محمد اشاره دارد.

در ارتباط باحالت فعل در آیه/ نبوتی بودن آیه/ آمدن نام خدا (یهوه)/ و موقعیت فاران:

نکته اول: بشارت‌هایی که در کتاب مقدس وجود دارد گاهی حالت فعل گذشته است یعنی همانند یک رؤیا که شخص فعلی را انجام‌شده می‌بیند اما درواقع به حادثه‌ای در آینده اشاره دارد.^([2])

نکته دوم: در رد سخنان مسیحیان مبنی بر عدم نبوتی بودن این آیه، خواهیم گفت ادعای شمارا آیه (حبقوق 3: 3) رد می‌نماید کتابی که سال‌ها بعدازاین بشارت نوشته شد و اگر به متن عبری دقت شود مشخص می‌شود که حالت فعل آینده می‌باشد؛ پس بشارتی بودن آیه اثبات می‌شود.

نکته سوم: عیسی مسیح، بر طبق تورات، این نکته را به یهود اشاره نمود کسانی که کلام خدا بر آنان نازل شد، خدایان خوانده شده‌اند.^([3]) با این وصف چه اشکالی بر این عقیده می‌باشد که یک نبی، در تورات، خدا خطاب شده باشد؟

نکته چهارم: اما از فاران مورد ادعای مسیحیان (که در شبه‌جزیره سینا قرار دارد) نه نبی‌ای بعد از حبقوق ظهور نمود و نه حادثۀ خاصی رخ داد که بتوان از آن به ظهور خدا تعبیر نمود.

اما از فارانی دیگر که مکه و اطراف آن می‌باشد یک نبی ظهور نمود که تجلی اوصاف الهی در خلق بود و او کسی نیست جز حضرت محمد.

ادامه مطالب این بخش:

قسمت اول
قسمت دوم
قسمت سوم
قسمت چهارم
روشنگری از دعوت حضرت محمد

 تهیه شده توسط لجنه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت