آیا سِلاح رسول‌الله (ص) فقط شمشیر و زره ایشان است؟ و علم سلاح نیست؟

آیا ذکر علم و سلاح با یکدیگر مانع از اطلاق سلاح بر علم است؟ همان‌طور که برخی از مدعیان علم ادعا می‌کنند.

در برخی از روایات علم و سلاح با دو لفظ ذکر شده است و برخی می‌گویند که بر تفاوت دلالت می‌کند:

عن علي بن سعيد ان ابا عبد الله الصادق قال في حديثه: "ان عندنا سلاح رسول‌الله وسيفه ودرعه وعندنا والله مصحف فاطمة ما فيه آية من كتاب الله وانه لاملاء رسول‌الله وخطه علي بيده وعندنا والله الجفر وما يدرون ما هو امسك شاة أو مسك بعير ثم اقبل الينا وقال: ابشروا أما ترضون أنكم تجيئون يوم القيامة آخذين بحجزة علي  ع وعلي آخذ بحجزة رسول‌الله"^[1]

امام صادق (ع) فرمود: "سلاح و شمشیر و زره رسول‌الله نزد ماست و به خدا قسم مصحف فاطمه نزد ماست که در آن آیه‌ای از کتاب خداوند نمی‌باشد و املاء رسول‌الله و به خط علی می‌باشد و به خدا قسم جفر نزد ماست و نمی‌دانند که پوست گوسفند است یا پوست شتر. سپس رو به ما نمودند و فرمودند: آیا خشنود نمی‌شوید که روز قیامت لباس علی ع را بگیرید، درحالی که علی ع لباس رسول‌الله را گرفته است؟!"

ملاحظه می‌‍‌کنید که این روایت بین سلاح رسول‌الله و شمشیر و زره ایشان جدایی قائل شده است و این مسئله سخن فردی را که گمان می‌کند سلاح فقط همان شمشیر و زره است، باطل می‌کند! به این‌ خاطر که سلاح مفهومی است که هم بر شمشیر منطبق می‌شود و هم بر غیر آن.

آیا این به این معناست که شمشیر سلاح نمی‌باشد؟؟؟

همچنین روایات علم و سلاح را ذکر می‌کند و این به این معنا نیست که علم، سلاح نیست و این اشتباه علمی بزرگی است که افراد مدعی علم لب به سخن در مورد آن می‌گشایند. سلاح با علم جدایی ندارد. روایات بیان کرده است که سلاح و علم جدا نمی‌شوند.

"باب اینکه مثال سلاح رسول‌الله (ص) مانند تابوت در بنی‌اسرائیل می‌باشد."^[2]

عن عبد الله بن أبي يعفور، قال: سمعت أبا عبد الله (ع) يقول: "إنما مثل السلاح فينا مثل التابوت في بني إسرائيل، حيثما دار التابوت دار الملك، فأينما دار السلاح فينا دار العلم"

عبدالله‌بن ابی‌یعفور می‌گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که فرمود: "مَثَل سلاح در میان ما مانند تابوت در میان بنی‌اسرائیل می‌باشد. هر جایی که تابوت باشد، فرماندهی در آنجاست. هر جایی که سلاح در میان ما در آنجا باشد، علم آنجاست."

عن صفوان، عن أبي الحسن الرضا ع قال: كان أبو جعفر (ع) يقول: "إنما مثل السلاح فينا مثل التابوت في بني إسرائيل حيثما دار التابوت أوتوا النبوة، وحيثما دار السلاح فينا فثم الأمر، قلت: فيكون السلاح مزايلاً للعلم ؟ قال: لا "

امام رضا (ع) فرمود: امام باقر (ع) می‌فرمود: "مَثَل سلاح در میان ما مانند تابوت در میان بنی‌اسراییل است. هر جایی که تابوت باشد، پیامبری آنجاست. و هر جایی که سلاح در میان ما باشد، امر آنجاست. عرض کردم: آیا سلاح با علم تفاوتی دارد؟ فرمود: خیر."

عن ابن أبي نصر، عن أبي الحسن الرضا (ع) قال: قال أبو جعفر (ع): "انما مثل السلاح فينا كمثل التابوت في بني إسرائيل أينما دار التابوت دار الملك، وأينما دار السلاح فينا دار العلم"

امام باقر ع فرمود: "مَثَل سلاح در میان ما مانند تابوت در میان بنی‌اسراییل می‌باشد. هر جایی که تابوت باشد، فرمانده‌ای آنجاست. و هر جایی که سلاح در میان ما باشد، علم آنجاست."

این مطلب ما را به یاد سخن رسول‌الله (ص) به عمار می‌اندازد: "إن الحق يدور مع علي حيثما دار" "هر جایی که علی باشد، حق با اوست" این به این معناست که حق همان علی (ع) است و علی (ع) همان حق است. یعنی علی (ع) مصداقی از مصادیق حق است و همان‌طور که رسول‌الله (ص) در وصیتش روشن کرده است، مصادیق حق 12 امام و 12 مهدی هستند. همچنین علم مصداقی از مصادیق سلاح می‌باشد.

پی نوشت ها:

[1]- بصائر الدرجات: ص153.

[2]- الكافي: ج1 ص238.

آیا پیروان سید احمدالحسن به 13 امام اعتقاد دارند؟

آیا پیروان سید احمدالحسن به 13 امام اعتقاد دارند؟

یکی از جولانگاه‌های معاندین دعوت یمانی آل محمد (ع)، کلمه امام است که‌ متأسفانه برخی بی‌توجهی‌ها نیز به آن دامن می‌زند و زیاد دیده‌ می‌شود که‌ اشخاصی بدون تحقیق درست و حتی بدون رعایت شرایط سؤال، وارد این موضوع خاص می‌شوند و دانسته یا ناآگاه به یمانیون می‌گویند "شما به امام سیزدهم معتقدید".

اما حقیقت چیست؟

برای تبیین این مسئله ابتدا باید ببینیم معنای کلمه امام چیست؟ و چند شکل دارد؟

امام یعنی:

پیش، جلو، رو به رو (فرهنگ عمید)؛

پیشوا، پیر، شیخ (فرهنگ فارسی معین).

حال ببینیم این کلمه در فرهنگ دینی و قرآنی به چه معانی آمده ‌است؟

برای لفظ امام از لحاظ دینی چهار معنا قابل تصور است:

۱- معنای اخص

۲- معنای خاص

۳- معنای عام

۴- معنای اعم

۱- معنای اخص کلمه امام، همان دوازده امام شیعه یعنی از امام علی (ع) تا امام زمان (ع) است.

امام باقر (ع): (نحن اثنا عشر اماما منهم حسن و حسین ثم الائمة من ولد الحسین).^[1]

۲- معنای خاص کلمه امام، شامل پیشوایان الهی می‌شود، ولی با درجه‌ای کمتر از ائمه اهل‌بیت علیهم السلام‌. مثلا خداوند حضرت ابراهیم (ع) را در قرآن امام خطاب کرده است.

وَ إِذِ اِبْتَلى إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لاٰ يَنالُ عَهْدِي اَلظّالِمِين^[2]

و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتى بیازمود، و وى آن همه را به انجام رسانید، [خدا به او] فرمود: «من تو را پیشواى مردم قرار دادم.» گفت و از دودمانم  فرمود: «پیمان من به بیدادگران نمى رسد.»

البته مقام مهدیین از مقام انبیاء علیهم السلام و ابراهیم (ع) بالاتر است، بلکه آنها والامرتبه‌ترین خلفای خدا بعد از دوازده امام علیهم السلام هستند.

۳- معنای عام امام: در معنای عام، کلمه امام شامل پیشوایان غیر معصوم مثل امام جماعت و مسجد می‌شود.

۴- امام به معنای اعم شامل هر نوع پیشوایی چه پیشوای هدایت و چه پیشوای گمراهی می‌شود:

وَجَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى اَلنّارِ وَ يَوْمَ اَلْقِيامَةِ لا يُنْصَرُونَ^[3]

و آنان را پیشوایانى که به سوى آتش مى خوانند گردانیدیم، و روز رستاخیز یارى نخواهند شد.

حال ببینیم یمانیون آیا به سیزده امام یا امام سیزدهم اعتقاد دارند؟

انصار یمانی به معنای اخص کلمه امام، به دوازده امام معتقد هستند، اما در عین حال به معنای خاص کلمه امام، همچنانکه به حضرت ابراهیم‌ خلیل‌الرحمن هم امام می‌گویند، به دوازده مهدی یا همان مهدیین از نسل امام حسین (ع) هم امام می‌گویند و از این عقیده حق و مستند به قرآن و احادیث هیچ ابایی ندارند.

اما حُسن ختام این مطلب با چند روایت که مهدیین را امام معرفی کرده‌است:

مولای متقیان امیر مؤمنان علی (ع) هنگامی که درباره قائم (مهدی اول) سخن می‌گفت فرمود:

یا ابا العباس انت امام الناس.^[4]

ای پدر عباس، تو امام مردم هستی.

(اللهم كن لوليك، القائم بأمرك، الحجة، محمد بن الحسن المهدي، عليه و على آبائه أفضل الصلاة و السلام، في هذه الساعة و في كل ساعة، وليا و حافظا و قاعدا، و ناصرا و دليلا و مؤيدا، حتى تسكنه أرضك طوعا، و تمتعه فيها طولا و عرضا، و تجعله و ذريته من الأئمة الوارثين).^[5]

امام زمان (ع):

(....وَ صَلِّ عَلَى وَلِيِّكَ (امام زمان عج) وَ وُلَاةِ عَهْدِكَ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَ مُدَّ فِي أَعْمَارِهِمْ وَ زِدْ فِي آجَالِهِمْ وَ بَلِّغْهُمْ أَقْصَى آمَالِهِمْ دِيناً وَ دُنْيَا وَ آخِرَةً- إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِير).^[6]

جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد مهدیین مقالات زیر را مطالعه نمائید :

مهدیین (ع) حافظان دین خدا و بر پا کنندگان دولت عدل الهی

ائمه و مهدیین علیهم السلام قوام و هدایت کنندگان

مهدیین (ع) خلفای رسول الله (ص) و ائمه نیز می‌باشند

مهدیین (ع) از فررندان امام مهدی (ع) – (اثبات ذریه)

وصیت مقدس رسول الله (ص) و دلایل ایمان و قبول آن و اقرار به مهدیین (ع)

مهدیین (ع) در دعاها و روایات اهل بیت علیهم السلام

مهدیین در قرآن

پی نوشت ها:

[1]- کافی ج۱/ ص۲۴۷ ج2.

[2]- بقره: 124.

[3]- قصص: 41.

[4]- الزام الناصب، ج2، ص197.

[5]- الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحديثة)/ ج‏1/191/ فصل(26) فيما نذكره مما يختم به كل ليلة من شهر رمضان.....  ص:190.

[6]- الغيبة الطوسي ص273. بحار الأنوار ج52 ص17. دلائل الامامة ص300. مستدرك الوسائل ج16 ص89. إثبات الهداة ج3 ص685. بحار الأنوار ج94 ص78. جمال الاسبوع السيد بن طاووس ص494. المصباح الكفعمي ص546. مفاتيح الجنان اعمال روز جمعه در صلوات ضراب اصفهاني.

اگر دو رویای متناقض توسط دو فرد دیده شود چه باید کرد؟

اگر روایت دو شخص از رؤیایی که ادعای دیدن آن را دارند تناقض پیدا کرد؟

پاسخ: اگر روایت دو شخص از دو رؤیا که ادعای دیدن آن‌ها را دارند تناقض پیدا کرد، یا یکی از رؤیاها یا هر دو کذب هستند، یا اینکه یکی از اشخاص یا هر دوی آنان دروغگو‌اند! از آنجا که تعداد رویاهای انصار که به حقانیت دعوت مبارک یمانی شهادت می‌دهند، از صدها و هزاران می‌گذرد، امری غیر عاقلانه است، بگوییم بر دروغ و کذب اجتماع کرده باشند؛ زیرا آنان از کشورهای مختلف و عقائد گوناگون هستند و اجتماعشان بر دروغ و کذب امری غیرعاقلانه است؛ پس دیگر حرفی باقی نمی‌ماند جز اینکه کسی که گفته من رؤیایی ضد دعوت دیده‌ام، کذاب باشد؛ زیرا گفته او با حقیقتی یقینی، تناقض دارد و آن رؤیاهای متواتری است که هم دست شدن راویان آن‌ها بر کذب امکان‌ناپذیر است.

جهت کسب اطلاعات بیشتر مقالات زیر را مطالعه نمائید :

حجیت رویای صادقه در کلام سید احمد الحسن (ع)

جایگاه رویای صادقه و استخاره

شبهه حجیت رویای یوسف نبی به علت عصمت او بوده است؟!

شبهه حجیت رویای یوسف نبی به علت عصمت او بوده است؟!

کسی که بگوید رؤیای یوسف نبی (ع) یا رؤیای امام موسی (ع) حق است؛ زیرا آنان معصوم هستند، پس چگونه این مطلب (رؤیا راهی برای شناخت مصداق خلیفه الهی) را به رؤیای غیر معصوم تعمیم دادید؟  

پاسخ : ما به فعل معصوم (یعقوب) احتجاج کردیم. در حالی که او پیامبر است، یعنی ما به دانستن رؤیای ایشان (ع) به عنوان راهی برای تشخیص خلیفه خدا احتجاج کردیم و نه به خود رؤیا! و معصوم (ع) مردم را از حق خارج نمی‌سازد و وارد باطل نمی‌کند.

و هم‌چنین به اقرار قرآن به این عمل، احتجاج کردیم، به دلیل این‌که فعل یعقوب (ع) و دانستن رؤیا به عنوان دلیل وی را حکایت کرده و این داستان را در آغاز سوره، مدح و ستايش کرد. خداوند می‌فرماید:

(نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ)، (ما نيكوترين سرگذشت را به موجب اين قرآن كه به تو وحى كرديم بر تو حكايت مى‏كنيم).

پس اگر باطل می‌بود، مدح این فعل یا حداقل اهمال آن، فریب دادن به باطل می‌بود و منزه است خداوند سبحان که بندگان خود را فریب دهد و يا گول زند، پس آشکار شد که فعل یعقوب (ع) حق و یقین بوده و این امر در قرآن کریم از محکمات است و هیچ قیمت و اعتباری برای هر گونه رأیی که مخالف نصّ محکم و آشکار قرآن باشد، نیست.

فرمودۀ رسول‌الله (ص) به اینکه رؤیا طریق ایمان به او و راه تشخیص حجت خدا است:

رسول‌الله (ص) اقرار کرده‌اند که رؤیا راهی برای هدایت و ایمان است؛ زیرا ایمان خالدبن سعیدبن‌عاص اموی (که معصوم نیست) پذیرفته و به آن اقرار کردند و آن به دلیل رؤیایی بود که ولید ايشان (پیامبر (ص)) را در آن دیده بود، و آن داستان مشهوری نزد اهل سنت و شیعه است..^[1]

و این قصه را سید بحر العلوم به صورت خلاصه، در کتاب خود «فوائد رجالیه» نقل می‌کند:

خالد بن سعید بن عاص: ابو سعید از نجبای بنی امیه، از نخستین پیشگامان و متمسکین به ولایت امیرالمؤمنین (ع) بود و علت اسلام آوردنش این بود که او در عالم رؤیا دید که آتشی برافروخته شده، و پدرش می‌خواست او را در آن بیندازد، اما ناگهان رسول‌الله (ص) می‌آید و او را به سمت خود کشیده و از آن آتش رها می‌کند. هنگامی که از خواب بیدار شده و صدق خوابش را شناخت، با شتاب به سوی رسول‌الله (ص) رفت تا اسلام خویش را بر رسول‌الله (ص) عرضه بدارد، در میان راه ابوبکر را می‌بیند و رؤیای خود را برای او تعریف می‌کند و ابوبکر نیز به همراه او خدمت رسول‌الله (ص) آمده و اسلام آوردند... .^[2] 

هم‌چنین این داستان ایمان مردی یهودی است که موسی‌بن‌عمران (ع) را در عالم رؤیا می‌بیند که خلیفه خدا و حجتش در آن زمان، محمد، رسول‌الله، (ص) را بدو معرفی می‌کند. سید بروجردی و شیخ علی یزدی حائری در کتاب خود، الزام الناصب و غیره نقل می‌کند:

جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: جندل بن جناده بن جبیر یهودی بر رسول‌الله (ص) وارد شده، گفت:... من دیشب موسی بن عمران (ع) را در خواب دیدم که به من فرمود: ای جندل، به دست محمد، خاتم انبیاء، (ص) اسلام آور و به اوصیای بعد از او متمسک شو. گفتم: اسلام آوردم! پس حمد و سپاس از آن خداوند است که اسلام آوردم و مرا به تو هدایت کرد... .^[3]

پس رسول‌الله (ص) ایمان خالد بن سعید بن عاص (در حالی‌که معصوم نیست) را می‌پذیرد و به رؤیای شخص یهودی (که او نیز معصوم نیست) اقرار می‌کند و منکر آن نمی‌شود و با این اقرار آشکار می‌کند که رؤیا حقی از جانب خداوند است و راه هدایت و ایمان در دین الهی است که برای همه خلق گشوده است؛ زیرا اگر سکوت در برابر چنین امری، در صورت باطل بودن آن، به معنای فریب دادن به باطل است و حاشا! درود خداوند بر او و خاندانش، از اینکه مردم را در باطل وارد کند یا از حق خارج سازد.

ثابت شد که رؤیا به عنوان راه شناخت خلیفه خدا حقی‌است که هیچ شکی در آن نیست.

جهت کسب اطلاعات بیشتر مقالات زیر را مطالعه نمائید :

حجیت رویای صادقه در کلام سید احمد الحسن (ع)

جایگاه رویای صادقه و استخاره

پی نوشت ها :

[1]- ر.ک. طبقات بن سعد: ج4، ص 94، و فوائد الرجالیة: سید بحر العلوم، ج2، ص325.

[2]- الفوائد الرجالیة (عربی): سید بحر العلوم، ج 2، ص 325.

[3]- بحار الأنوار: مجلسی، ج36، ص305-304؛ جامع احدیث الشیعة: السید البروجردي، ج 14، ص 565؛ الزام الناصب: الشیخ الیزدي الحائری، ص 175؛ و هم‌چنین صاحب مکیال المکارم و دیگر منابع این داستان را نقل کرده‌اند.