تاریخ را چگونه درک کرده‌ایم؟

احمدالحسن فرمود:

(و این دو زندانی که با یوسف بودند یکی ایمان آورد و نجات یافت و از پیروز شدگان در دنیا و آخرت گردید. و دومی کافر شد و به صلیب کشیده شد و پرندگان از سر او خوردند.^([1]) و همان‌گونه با شبیه عیسی ع (مصلوب شده) داستان آن دو زندانی تکرار شد یکی از آن‌ها به او ایمان آورد و از شراب بهشتی سیراب گشت بعد از به صلیب کشیدن و کشته شدنش و دیگری کافر و پرندگان از سر او خوردند ^([2]) و این‌گونه این داستان در این زمین تکرار می‌شود و همان مقدمات و همان نتیجه داده‌شده تکرار می‌شود و اما (ای حسرتی بر بندگان هیچ رسولی نیامد جز آنکه او را به استهزاء گرفتند)^([3])).^([4])

لازم است به مسیحیان یادآور شویم که اگر یک مسیحی هستید و به انجیل ایمان آورده‌اید آیا می‌دانید که در انجیل شما تفسیری از آیاتی از عهد قدیم موجود است که یهودیان تفسیر دیگری نسبت به آن آیات ارائه نموده‌اند و تفاسیر انجیل را به دیوار کوبیده‌اند؟

بنابراین ما نمونه‌ای از تفاسیر موجود از انجیل و تفاسیر مفسرین برجسته یهود را مقابل یکدیگر قرار خواهیم داد تا مسیحیان با دیدن آن بیاموزند که یهود با چه نگرشی به‌ آیات می‌نگرد و مواظب آن باشند که دقیقاً جای در پای بزرگان یهود قرار ندهند تا که به جهت تعصب و زر و زیور دنیوی فرستادگان خدا را پشت سر هم انکار نمایند.

حقیقتاً دنیا و لذت‌های آن و جایگاه‌های دنیوی در نفس انسان زیباست و این همان حربه ابلیس برای فرزندان آدم است تا به‌وسیلۀ آن سلاح‌های بنی‌آدم را مقابل فرستادگان خدا قرار دهد اما همواره افرادی بوده‌اند که به دنیا و زیور‌های آن پشت کرده و بینی ابلیس را به خاک بمالند.

[1]- در (پیدایش 40: 1 - 23) در قضیه 2 زندانی که در زمان یوسف زندگی می‌کردند،آمده است: (۱ و بعدازاین امور، واقع شد که ساقی و خَبّاز پادشاه مصر، به آقای خویش، پادشاه مصر خطا کردند. ۲ و فرعون به دو خواجة خود، یعنی سردار ساقیان و سردار خَبّازان غضب نمود. ۳ و ایشان را در زندان رئیس افواج خاصه، یعنی زندانی که یوسف در آنجا محبوس بود، انداخت. ۴ و سردار افواج خاصه، یوسف را بر ایشان گماشت، و ایشان را خدمت می‌کرد، و مدتی در زندان ماندند. ۵ و هر دو در یک شب خوابی دیدند، هرکدام خواب خود را، هرکدام موافق تعبیر خواب خود، یعنی ساقی و خباز پادشاه مصر که در زندان محبوس بودند. ۶ بامدادان چون یوسف نزد ایشان آمد، دید که اینک ملول هستند. ۷ پس، از خواجه‌های فرعون که با وی در زندان آقای او بودند، پرسیده، گفت: «امروز چرا روی شما غمگین است؟» ۸ به وی گفتند: «خوابی دیده‌ایم و کسی نیست که آن را تعبیر کند». یوسف بدیشان گفت: «آیا تعبیرها از آن خدا نیست؟ آن را به من بازگویید». ۹ آنگاه رئیس ساقیان، خواب خود را به یوسف بیان کرده، گفت: «در خواب من، اینک تاکی پیش روی من بود. ۱۰ و در تاک سه‌شاخه بود و آن بشکفت، و گل آورد و خوشه‌هایش انگور رسیده داد. ۱۱ و جام فرعون در دست من بود. و انگورها را چیده، در جام فرعون فشردم، و جام را به دست فرعون دادم». ۱۲ یوسف به وی گفت: «تعبیرش این‌ است، سه‌شاخه سه روز است. ۱۳ بعد از سه روز، فرعون سر تو را برافرازد و به منصبت بازگمارد، و جام فرعون را به دست وی دهی به‌رسم سابق که ساقی او بودی. ۱۴ و هنگامی‌که برای تو نیکو شود، مرا یاد کن و به من احسان نموده، احوال مرا نزد فرعون مذکور ساز، و مرا از این خانه بیرون آور، ۱۵ زیرا که فی‌الواقع از زمین عبرانیان دزدیده‌شده‌ام، و اینجا نیز کاری نکرده‌ام که مرا در سیاه‌چال افکنند». ۱۶ اما چون رئیس خبّازان دید که تعبیر، نیکو بود، به یوسف گفت: «من نیز خوابی دیده‌ام، که اینک سه سبد نان سفید بر سر من است، ۱۷ و در سبد زبرین هر قسم طعام برای فرعون از پیشة خباز می‌باشد و مرغان، آن را از سبدی که بر سر من است، می‌خورند». ۱۸ یوسف در جواب گفت: «تعبیرش این است، سه سبد سه روز می‌باشد. ۱۹ و بعد از سه روز فرعون سر تو را از تو بردارد و تو را بر دار بیاویزد، و مرغان، گوشتت را از تو بخورند». ۲۰ پس در روز سوم که یوم میلاد فرعون بود، ضیافتی برای همة خدام خود ساخت، و سر رئیس ساقیان و سر رئیس خبّازان را در میان نوکران خود برافراشت. ۲۱ اما رئیس ساقیان را به ساقی گریش بازآورد، و جام را به دست فرعون داد. ۲۲ و اما رئیس خبازان را به دار کشید، چنانکه یوسف برای ایشان تعبیر کرده بود. ۲۳ لیکن رئیس ساقیان، یوسف را به یاد نیاورد، بلکه او را فراموش کرد).

[2]- در (لـوقـا 23: 32 - 43) آمده است: (۳۲ و دو نفر دیگر را که خطاکار بودند نیز آوردند تا ایشان را با او بکشند. ۳۳ و چون به موضعی که آن را کاسه سر می‌گویند رسیدند، او را در آنجا با آن دو خطاکار، یکی برطرف راست و دیگری بر چپ او مصلوب کردند. ۳۴ عیسی گفت: ای پدر این‌ها را بیامرز، زیرا که نمی‌دانند چه می‌کنند. پس جامه‌‌‌های او را تقسیم کردند و قرعه افکندند. ۳۵ و گروهی به تماشا ایستاده بودند. و بزرگان نیز تمسخرکنان با ایشان می‌گفتند: دیگران را نجات داد. پس اگر او مسیح و برگزیده خدا می‌باشد خود را برهاند. ۳۶ و سپاهیان نیز او را استهزا می‌کردند و آمده، او را سرکه می‌دادند، ۳۷ و می‌گفتند: اگر تو پادشاه یهود هستی خود را نجات ده. ۳۸ و بر سر او تقصیر نامه‌ای نوشتند به خط یونانی و رومی و عبرانی که «این است پادشاه یهود». ۳۹ و یکی از آن دو خطاکار مصلوب بر وی کفر گفت که «اگر تو مسیح هستی خود را و ما را برهان». ۴۰ اما آن دیگری جواب داده، او را نهیب کرد و گفت: «مگر تو از خدا نمی‌ترسی؟ چون‌که تو نیز زیر همین حکمی». ۴۱ و اما ما به انصاف، چون‌که جزای اعمال خود را یافته‌ایم، لیکن این شخص هیچ‌ کار بی‌جا نکرده است. ۴۲ پس به عیسی گفت: ای خداوند، مرا به یادآور هنگامی‌که به ملکوت خود آیی. ۴۳ عیسی به وی گفت: هرآینه به تو می‌گویم امروز با من در فردوس خواهی بود).

[3]- یس: 30

[4]- احمدالحسن، روشنگری‌هایی از دعوت فرستادگان، جلد 3، ق 1، صص 58 – 59.

 تهیه شده توسط لجنه علمی ادله مسیحیت تحت اشراف موسسه وارثین ملکوت