سخنی در خصوص انصار امام مهدی(ع) در ایران
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما.
از خداوند می‌خواهم در خیر و عافیت باشید.
درودی پاک به بازدیدکنندگان این صفحۀ مبارک.
تحیتی پاک و مبارک به عزیزان مؤمن در تمامیِ شهرهای ایران.
سلام بر عزیزان زندانی‌شده به‌خاطر فکر و عقیده‌شان در همۀ شهرهای ایران. خداوند شما را به جهت آزار و اذیتی که به‌خاطر خدا متحمل می‌شوید یاری فرماید؛ ولی این از نعمت‌های خداوند بر شماست پس خدا را برای فضلش شکرگزار باشید. شما ان‌شاء‌الله همان امت موعودی هستید که در آخرالزمان میوه می‌دهد، پس صبر کنید [بر کار خود] مواظبت کنید و آزار و اذیت و سختی را به‌خاطر خدا تحمل کنید.
آن‌ها پس از اینکه خود را ناتوان از رویارویی اعتقادی و فکری با شما ببینند چقدر از شما را به زندان خواهند افکند؟ و آیا آن‌ها خواهند توانست وعدۀ محمد بن عبدالله(صلوات خدا بر او و خاندانش) همان وعدۀ خداوند سبحان و متعال را تکذیب کنند؟! چقدر نادان‌اند! به خدا قسم اگر من بر حق و دعوت کننده به حق در این زمان و همان مهدی اول یاد شده در وصیت رسول خدا حضرت محمد(ص) باشم آن‌ها هر کاری انجام دهند، هر چقدر که به زندان بیفکنند و هر چقدر هم که مؤمنان به دعوت حق را شکنجه کنند هرگز نخواهند توانست نور خدا را خاموش کنند.
متأسفانه امروز در ایران، مؤمنان به دعوت مبارک مهدوی را فقط به‌خاطر عقیده و فکرشان بازداشت می‌کنند و پیش از آن‌ها همین کار را در عراق انجام می‌دادند. من آن‌ها را نصیحت می‌کنم که بیندیشند؛ زیرا بازداشت مؤمنان یا یورش بردن به مؤمنان (در حالی که در یزد، تبریز، تهران یا دیگر شهرهای ایران نماز جمعه به پا می‌دارند) آنچه آرزویش را دارند برایشان محقق نخواهد کرد.
آن‌ها ده نفر را زندانی می‌کنند و صد نفر ایمان می‌آورند و صد نفر را بازداشت می‌کنند و هزار نفر ایمان می‌آورند. من به آن‌ها راه حلی ارائه می‌دهم که اگر عاقل باشند از من می‌پذیرند، آن‌ها باید از آزار مؤمنان دست بردارند؛ چرا که اگر احمدالحسن فردی باطل باشد دعوتش بی هیچ زحمتی به پایان خواهد رسید؛ اما اگر احمدالحسن بر حق باشد آن‌ها هر کاری انجام دهند دعوتش به پایان نخواهد رسید و هر بار که بخواهند با دهان‌هایشان آن را خاموش کنند خواهند دید که شدت می‌گیرد و فروزان‌تر می‌شود:
«یریدُونَ أَنْ یطْفِؤُا نُورَ اللهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یأْبَى اللهُ إِلاَّ أَنْ یتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کرِهَ الْکافِرُون» (می‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ ولی خدا جز این نمی‌خواهد که نور خود را کامل کند هر چند کافران خوش نداشته باشند).[1]
سلام بر عزیزان مؤمن در ایران و سلام بر زنان مؤمن پاک در ایران. خوشا به شما و گوارای وجودتان باد که فرستادۀ خدا محمد(ص) (بیش از هزار سال پیش) شما را یاد کرده و فضل شما را بیان فرموده است. گوارایتان باد که شما در ملأ اعلی یاد شدید.
من به‌خوبی می‌دانم شما مردمی پاک و سخت (همچون سنگ) هستید و می‌دانم شما کوه بلندی هستید که در برابر سرکشان گردن خم نمی‌کنید. شما نیازی به کلامی از طرف من برای هم‌دردی یا تشویق و دل‌گرمی ندارید؛ ولی به خدا سوگند این سخنی است که با آن رضای خداوند سبحان و متعال را اراده کرده‌ام و در آزار و اذیتی که تنها به‌دلیل ایمان به دعوت مبارک مهدوی متعرض شما شده است با شما شریک می‌شوم.
گوارایتان باد ای عزیزان؛ زیرا به خدا سوگند این بهشت و راه خداوند سبحان است که با ناخوشایندی‌ها احاطه شده تا خدا بداند چه کسی او و فرستادگانش را در نهان یاری می‌کند و اگر این راه وحشت‌زا و پوشیده با ناخوشایندی‌هاست، خوشا به حال شما که چه نیکو سرانجامی است:
«تِلْک الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لا یریدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ» (آن سراى آخرت را براى کسانى قرار مىدهیم که در زمین خواستار هیچ برترى و فسادی نیستند و فرجام از آنِ پرهیزگاران است).[2]
به‌زودی یاری خواهید شد و زندانبانان زیان خواهند دید.
و سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما.
خادم شما
احمدالحسن
- تاریخ انتشار پیام در صفحه فیس‌بوک سید احمد الحسن(ع): 10 اکتبر 2013
