چرا ستمگران حسین(ع) را کشتند.
«اَلسَّلامُ عَلَیک یا اَبا عَبْدِ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَیک یا بْنَ رَسُولِ اللهِ اَلسَّلامُ عَلَیک یا بْنَ امیر‌المؤمنین وَ ابْنَ سَیدِ الْوَصِیینَ اَلسَّلامُ عَلَیک یا بْنَ فاطِمَةَ سَیدَةِ نِساءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیک یا ثارَ اللهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ اَلسَّلامُ عَلَیک وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِک عَلَیکمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیلُ وَ النَّهارُ یا اَبا عَبْدِ اللهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ بِک عَلَینا وَ عَلى جَمیعِ اَهْلِ الاِْسْلامِ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصیبَتُک فِى السَّمواتِ عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیکمْ اَهْلَ الْبَیتِ وَ لَعَنَ اللهُ اُمَّةً دَفَعَتْکمْ عَنْ مَقامِکمْ وَ اَزالَتْکمْ عَنْ مَراتِبِکمُ الَّتى رَتَّبَکمُ اللهُ فیها و لَعَنَ اللهُ اُمَّةً قَتَلَتْکمْ وَ لَعَنَ اللهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکمْ بَرِئْتُ اِلَى اللهِ وَ اِلَیکمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیاِئهِم یا اَبا عَبْدِ اللهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکمْ اِلى یوْمِ الْقِیامَةِ.»
سلام بر تو اى ابا عبدالله! سلام بر تو اى فرزند رسول خدا! سلام بر تو اى فرزند امير‌المؤمنين و اى فرزند سيد اوصيا! سلام بر تو اى فرزند فاطمۀ زهرا سيدۀ زنان اهل عالم! سلام بر تو اى كسى كه خداوند خون خواه خون پاک تو و پدر بزرگوارت است و از ظلم و ستم وارد بر تو دادخواهى مى‌كند! سلام بر تو و بر ارواح پاكى كه در حرم مطهرت با تو مدفون شدند.
بر جميع شما تا ابد از من درود و تحيت و سلام خدا باد تا من هستم و شب و روز برقرار است. اى ابا عبدالله! همانا تعزيتت بزرگ و مصيبتت در جهان بر ما شيعيان و تمام اهل اسلام سخت و عظيم و ناگوار و دشوار بود و تحمل آن مصيبت بزرگ در آسمان‌ها بر جميع اهل آسمان‌ها سخت و دشوار بود.
پس خدا لعنت كند امتى را كه اساس ظلم و ستم را بر شما اهل‌بيت رسول بنيان نهادند و خدا لعنت كند امتى را كه شما را از جایگاه‌تان دور کرد و از مراتبی (که خداوند شما را در آن مراتب قرار داده بود) کنار زد، خدا لعنت كند امتى را كه شما را كشتند و خدا لعنت كند آن مردمى را كه از اُمَراى ظلم و جور براى قتال با شما تمكين و اطاعت كردند. من به سوى خدا و به سوى شما از آن ظالمان و شيعيان آن‌ها و پيروان و دوستانشان بيزارى مى‌جويم اى اباعبدالله، من تا قيامت در صلحم با هر كه با شما صلح است و در جنگ و جهادم با هر كه با شما در جنگ است.»
امام باقر(صلوات خدا بر او) در سرآغاز زیارت معروف عاشورا بیان می‌فرماید که چرا ستمگران اقدام به کشتن حسین(صلوات خدا بر او) کردند. این همان قصه‌ای است که با خلفای خدا تکرار می‌شود: «خدا لعنت کند امتی را که شما را از جایگاه‌تان دور کرد و از مراتبی (که خداوند شما را در آن مراتب قرار داده بود) کنار زد.»
- تاریخ انتشار پیام در صفحه فیس‌بوک سید احمد الحسن(ع): 24 اکتبر ۲۰۱۵
مصطفی حمید:
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما ای سید و مولای من، جانم به فدای تو.
الحمد لله که پیروز شدی و خدا را شکر، روح و روانم به فدای شما ای آقای من! و برای کوتاهی‌ام عذرم را پذیرا باش
اللهم صل علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیما کثیرا.
Ahmed Alhasan احمدالحسن:
و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته. خداوند بهترین پاداش نیکوکاران را به شما عطا فرماید.
از خداوند برای شما دوام توفیق و پیروزی و استواری را خواستارم.
کرار صالحی:
سلام و رحمت و برکات خداوند بر تو ای حبیب من!
اگر تمام فلک بگردد و تو تنها باشی (مولای من) انصار تو باقی خواهیم ماند ای احمد و تو ای دنیا شاهد باش.
Ahmed Alhasan احمدالحسن:
و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته. ان‌شاء‌الله من خدمتگزار شما هستم و خداوند به شما بهترین پاداش نیکوکاران را عطا فرماید.
ام زینب احمد:
سلام بر شما ای اهل‌بیت نبوت و رحمت و معدن علم و جایگاه رسالت. از خداوند سبحان و متعال خواستارم که شما ای پدرِ بزرگِ ما و اهل‌بیت پاک و طاهرت در خیر و عافیت باشید.
Ahmed Alhasan احمدالحسن:
و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته. دکتر ابتسام خداوند تو را زنده بدارد و بهترین پاداش نیکوکاران را عطایت فرماید.
نسمة العامری:
به تو پناه آوردم ای احمدالحسن.
Ahmed Alhasan احمدالحسن:
و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته. خداوند شما را زنده بدارد. همۀ ما به خدای سبحان پناه می‌جوییم و بر او وارد می‌شویم و در غار او پناه می‌گیریم و از او توفیق و استواری را خواستاریم. امیدوارم مرا در دعا و استغفار فراموش نکنید. خداوند به شما بهترین پاداش نیکوکاران را عطا فرماید!
Ahmed Eqabi:
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما ای پسر رسول خدا!
Ahmed Alhasan احمدالحسن:
و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته و خداوند بهترین پاداش نیکوکاران را به تمامی شما عطا فرماید. سلام من به همۀ کسانی که در این صفحه هستند. امیدوارم مرا در دعا و [طلب] استغفار فراموش نکنید.
Adil Abdullah Al-Saeedy عادل عبدالله السعیدی:
بسم الله الرحمن الرحیم.
و الحمد لله رب العالمین و صلی علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیما.
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما.
سید من، ای یمانی آل محمد(ص)! از خدا می‌خواهم شما و هرکس که به شما پناه می‌آورد در خیر و عافیت باشید. پرسشی از شما دارم؛ گرچه همچون منی شایستۀ پرسیدن از همچون شمایی نیست؛ زیرا همچون منی آنچه را که در گذشته محکم شده تباه کرده است پس چطور حق دارد از چیزی که در آینده متشابه می‌شود سؤال کند؛ اما از آنجا که بزرگواری همچون شما، بَخیلی همچون مرا رد نمی‌کند به جود و بخشش شما و علم شما اهل‌بیت(صلوات خدا بر آنان) امیدوار شدم هر چند بر شخصی همچون من واجب است از همچون شمایی بپرسد.
سؤال‌کردن بر ما واجب است؛ ولی پاسخ‌دادن بر شما واجب نیست: «هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِک بِغَیرِ حِساب» (این بخشش ماست، آن را بی‌شمار ببخش یا نگاه دار).[1]
در معنای جهاد با اموال و جان‌ها گفت‌وگو می‌کردیم و اینکه کدام یک اولویت دارد و به یاد واقعه‌ای افتادیم که بخشی از آن را روایت می‌کنم: «حسین(ع) حرکت کرد تا اینکه در قصر بنی مقاتل فرود آمد. آنجا خیمه‌ای برپا نیزه‌ای نصب شده، شمشیری آویزان و اسبی ایستاده بر آخور بود.
امام حسین(ع) فرمود: این خیمه از آنِ کیست؟ گفتند: برای مردی است به نام عبیدالله بن حر جُعفی. گفت‌وگویی میانشان انجام شد. امام حسین(ع) فرمود: ای ابن حر، بدان که خداوند در برابر کارهایى که انجام داده‌اى و گناهانى که در ایام گذشته مرتکب شده‌اى از تو بازخواست خواهد کرد و من در این لحظه از تو مى‌خواهم که با آب توبه گناهانت را شست‌وشو دهى و تو را به یارى خاندان اهل‌بیت فرا‌مى‌خوانم. اگر حقمان را به ما دادند خدا را بر آن شکر کرده و مى پذیریم و اگر آن را از ما بازداشتند و به ظلم و ستم بر ما چیره شدند تو در طلب حق، از یاوران من خواهى بود و در هر دو صورت زیانى نخواهى دید.
عبیدالله بن حر عرض کرد: به خدا سوگند! اى فرزند رسول خدا، اگر در کوفه کسانى بودند که تو را یارى کرده و در رکابت پیکار مى‌کردند من سرسخت‌ترینِ آنان در برابر دشمنانت بودم؛ ولى من در کوفه شاهد بودم که مدعیان پیروى تو از ترس بنى‌امیه و شمشیرهایشان به خانه‌هاى خود خزیدند. تو را به خدا سوگند که این خواهش را از من مکن. من هرچه بتوانم (از کمک هاى مالى) از تو دریغ نخواهم کرد. این اسب را از من بپذیر که با آن در پىِ کسى روان نشدم مگر آن که بر او دست یافتم و با آن از مهلکه‌اى نگریختم جز آن که نجات یافتم و این شمشیر را تقدیم تو مى‌کنم که به هر چه فرود آوردم آن را برید.
حسین(ع) فرمود: اى ابن‌حر! ما به قصد اسب و شمشیرت نیامدیم، ما آمدیم تا از تو یارى بطلبیم. اگر از تقدیم جانت در راه ما دریغ مى‌ورزى هیچ نیازى به مالت نداریم. من کسی نیستم که از گمراهگران یاوری برگزینم؛ زیرا از رسول خدا(ص) شنیدم که می‌فرمود: هرکس دعوت اهل‌بیتم را بشنود و آن‌ها را برای حقشان یاری نکند، خداوند او را با صورت به آتش اندازد.»
همان طور که می‌بینیم در حادثۀ فوق، جان بر مال مقدم شده است و حتی مال پذیرفته نشده است و همان طور که دانسته‌ایم بخشیدن جان، نهایت بخشش است. پس کلام آخر در آیات زیر چیست که مال بر نفْس مقدم شده است؟
برخی از این آیات را بیان می‌کنم:
«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ آمَنُوا بِاللهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فی سَبیلِ اللهِ أُولئِک هُمُ الصَّادِقُون» (در حقیقت مؤمنان کسانى‌اند که به خدا و پیامبر او گرویده‌اند و سپس شک نمی‌آورند و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کردهاند اینان‌اند که راست کردارند).[2]
«لکنِ الرَّسُولُ وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ وَ أُولئِک لَهُمُ الْخَیراتُ وَ أُولئِک هُمُ الْمُفْلِحُون» (ولی پیامبر و کسانی که با او ایمان آوردند با اموال و جان‌هایشان به جهاد برخاستند. اینان‌اند که همۀ خیرات برای آنان است و اینان‌اند که رستگارند).[3]
«لا یسْتَوِی الْقاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ غَیرُ أُولِی الضَّرَرِ وَ الْمُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللهُ الْمُجاهِدینَ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقاعِدینَ دَرَجَةً وَ کلاًّ وَعَدَ اللهُ الْحُسْنى وَ فَضَّلَ اللهُ الْمُجاهِدینَ عَلَى الْقاعِدینَ أَجْراً عَظیماً»
(مؤمنان خانه‌نشین (که زیاندیده نیستند) با آن مجاهدانى که با مال و جان خود در راه خدا جهاد مىکنند یکسان نیستند. خداوند کسانى را که با مال و جان خود جهاد مىکنند (به درجهاى) بر خانهنشینان برتری بخشیده و همه را خدا وعدۀ [پاداش] نیکو داده است؛ ولى مجاهدان را بر خانهنشینان به پاداشى بزرگ برترى بخشیده است).[4]
Ahmed Alhasan احمدالحسن:
و علیکم السلام و رحمة الله و برکاته. زنده باشی حاج عادل. از خداوند برای شما توفیق و استواری را مسئلت دارم و امیدوارم مرا از دعای خود فراموش نکنی.
جهاد اکبر (مجاهده با نفس) به‌طور قطع بر جهاد اصغر (جهاد بوسیلۀ نفس) مقدّم است؛ زیرا کسی که با نفْس خود مجاهده نمی‌کند نمی‌تواند به توفیق جهاد بوسیلۀ نفسش در کنار خلیفۀ خداوند در زمینش دست یابد و جهاد با مال از جملۀ جهاد نفس است و به همین دلیل مقدم بر جهاد با نفس است؛ به همین دلیل از کسی که از دادن اموالش خودداری می‌کند توقع نداری به توفیق جهاد همراه با خلیفۀ خداوند در زمینش نایل شود؛ زیرا کسی که مالش برایش عزیز است جانش برایش عزیزتر خواهد بود.
از سوی دیگر هرکس که اموالش را می‌دهد الزاماً شخصی نخواهد بود که با نفس خود به مجاهده برخاسته و موفق به جهاد با خلیفۀ خدا در زمینش شود. اسباب فراوانی وجود دارد که موجب می‌شود انسان بدون اخلاص برای خدای سبحان و متعال مالش را بدهد؛ به همین دلیل گاهی انسان مالش را می‌دهد ولی جانش برایش عزیز است. اگر اموالش را با اخلاص تقدیم خداوند می‌کرد قطعاً جانش را نیز می‌داد و برای جهاد همراه با خلیفۀ خداوند در زمینش توفیق می‌یافت.
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما.
خداوند پاداش‌های شما را بزرگ بدارد و اعمالتان را قبول فرماید.[5]
https://www.youtube.com/watch?v=un3IMz2EFKQ&feature=youtu.be
- تاریخ انتشار پیام در صفحه فیس‌بوک سید احمد الحسن(ع): 19 نوامبر 2015
پی‌نوشت‌ها:
[1]. [ص: 39].
[2]. [حجرات: 15].
[3]. [توبه: 88].
[4]. [نساء، 95].
[5]– به‌مناسبت شهادت امام حسن بن علی(صلوات الله علیه) این قطعه، شامل قصیده‌ای با عنوان «ای صیحۀ حق» است. کلمات: طاهره احمد. اجرا: حسنین الربیعی.
