یادآوری ورود دختر اسیرشده علی(ع) ـ‌زینب‌ـ به شام
پیام صفحه فیس‌بوک سید احمد الحسن(ع)
در یادآوری ورود اسیرانۀ زینب، دختر فاطمه، دختر محمد(ص) به شام:
به یاد می‌آوریم که یزید پسر معاویه پسر ابوسفیان (لعنت خدا بر همۀ آن‌ها) ـ‌به اسم اسلام و به اسم محمد‌ـ حسین را ذبح و دختران محمد(ص) را اسیر کرد. هدف شیطان از این کار، بازگشت به عبادت هبل بود؛ همان هبلی که معاویه و ابوسفیان (لعنت خدا بر آن‌ها) پیش از این به‌خاطرش جنگیده بودند؛ اما بازگشت به عبادت هبل، به‌شکلی دیگر.
وارثان امروزینِ راه و روش یزیدی، همین وهابی‌های سفیانی قاتل و آدم‌کش‌هایی هستند که خون مسلمانان را حلال می‌شمارند. امروز این وهابیونِ سفیانیِ عاری از هرگونه عقل را چنین می‌بینیم که به‌وضوح تمام هبل را عبادت می‌کنند و عبادتِ او را به‌اسم اسلام منتشر می‌سازند.
علمای آن‌ها می‌گویند: پروردگارشان فقط دو چشم و دو دست، و در هر دستی پنج انگشت دارد. لازم نیست صفات پروردگار آنان ـ‌هبل‌ـ را که به‌جای خدا عبادت می‌کنند کامل کنم.
امامِ آن‌ها ابن‌عثیمین گفته است: «ما ایمان داریم که الله متعال، دو چشم حقیقی دارد.» و نیز گفته است: «به‌راستی‌که خداوند دو چشم دارد که واقعاً با آن‌ها نگاه می‌کند.»[1]
پیشوای آن‌ها ابن‌جبرین گفته است: «انگشت‌ها در دست هستند؛ با این حال لازم نیست از نظر سرانگشتان، طول و…، مثل انگشت مخلوقات باشد. ما فقط دست و همچنین وجود انگشتان را در دست اثبات می‌کنیم.»[2]
هرکس خواهانِ دیدنِ شرحِ اوصافِ هبلِ آن‌هاست کافی است به گفته‌های «بن‌باز»، «ابن‌عثیمین»، «ابن‌جبرین» و بزرگان علمایشان مراجعه نماید تا یقین حاصل کند که شیطان وقتی از رویارویی با اسلامی که محمد بن عبدالله(ص) آورده است، به‌وسیلۀ بت تراشیده‌شده با دست ناتوان بشود، به‌وسیلۀ بت مجسّم‌شده در عقل‌های سفیانی‌ها و وهابی‌ها با آن رویارو می‌شود و آن‌ها تلاش می‌کنند عبادت هبلِ خود را منتشر کنند؛ آن هم به اسم اسلام!
این همان ابزار شیطان برای ویران‌کردن اسلام به اسم اسلام و ویران‌کردن توحید به اسم توحید است. اینان ادعای توحید دارند در حالی که بتی را می‌پرستند که دو دست دارد و در هر دستی پنج انگشت، و دو چشم دارد و… .
شما را به پروردگارتان سوگند، این چیست؟! چه موجودی است؟! آیا این خودِ هبل نیست؟!
آیا این همان عبادت خودِ هبل نیست که با اسم اسلام، قرآن و محمد(ص) نقاب به چهره زده است؟!
کارزار «عبادت هبل یا عبادت الله» که محمد(ص) آغازش کرد هنوز به پایان نرسیده و صفین جز قسمتی از قسمت‌های این نبرد نبوده است. کربلا و به اسارت برده شدن خاندان پیامبر خدا محمد(ص) به شام نیز تنها پرده‌ای از پرده‌های این پیکار بوده و ما نیز امروز در یکی از پرده‌های همین کارزار زندگی می‌کنیم.
پی نوشت ها:
[1]– مجموعۀ فتاوای ابن‌عثیمین.
[2]– ضمیمۀ شرح او بر کتاب لمعة‌الاعتقاد ابن قدامه.
