متن سخنرانی سید احمدالحسن(ع) به مناسبت فرا رسیدن عید مبارک فطر سال 1401 + ویدیو و ترجمه زیرنویس
سلام علیکم
اللهم صل علی محمد و آل‌محمد
و محمد و آل‌محمد را مبارک گردان
و بر محمد و آل‌محمد رحمت بفرست
و به‌واسطۀ آنان ما را در رحمتت قرار بده
ای ارحم الراحمین،
ای پروردگار کریم و بخشنده.
از خداوند خواستارم تا در این شب مبارک، همه در خیر و عافیت باشند.
فردا دوشنبه اولین روزِ ماه شوال‌الخیر است.
همواره در خیر و عافیت باشید.
خداوند روزه و اعمال شما را بپذیرد.
اکنون 23 ساعت از عمر هلال ماه می‌گذرد و در بسیاری از کشور‌ها رؤیت آن در غروب امشب ممکن بود، همچون مصر و کشورهای پس از آن به‌سمت غرب تا دو قارۀ آمریکای شمالی و جنوبی. پیدایش هلال ماه به همۀ زمین اختصاص دارد و اگر پدیدار شود برای همۀ زمین است و تنها به مکانی که در آن پدیدار شده اختصاص ندارد؛ و این مسئله به‌هنگام رؤیت آن در روز بعد روشن می‌شود؛ زیرا [فردا] حجم هلال بزرگ شده و به‌آسانی قابل رؤیت خواهد بود و [به‌دنبال آن] مشخص می‌شود که [عمر آن] دو روزه است.
به‌طور کلی روزه گرفتن روز عید فطر که فرداست حرام است، همچون حرمتِ روزه‌خواری در ماه رمضان؛ و به همین دلیل هر مسلمانی را نصیحت می‌کنم که خود را به روزۀ روز عید مبتلا نکند.
به مناسبت حلول عید مبارک فطر، همواره و در دین و دنیا در خیر و عافیت باشید، حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که با فضل و رحمت خود روزۀ ماه رمضان را برایمان خاتمه داد. از خداوند می‌خواهیم که به‌شکلی نیکو آن را از ما بپذیرد و آن را پناهگاهی محکم برای ارواحمان قرار دهد، ارواحی که در این عالم پایین در حال امتحان هستند.
امروز که ما این ماه کریم را به پایان می‌رسانیم باید بنشینیم و نفس خود را محاسبه کنیم و به‌قول معروف [ببینیم چه در چنته داریم و] موجودیِ حساب را پیش‌روی خود قرار داده و حال خود را ببینیم و بر حقیقت نفسمان آگاه شویم، تا بتوانیم به حساب نفس خود برسیم و هرگونه خرابیِ آن را اصلاح کنیم.
می‌توان گفت اکنون که به پایان این ماه کریم رسیده‌ایم، مهم‌ترین چیزی که باید آن را بررسی کنیم این نیست که چند سوره از قرآن یا چند دعا یا چند رکعت نماز خوانده‌ایم، بلکه مهم‌ترین چیز این است که با چه نتیجه‌ای از آن خارج شده‌ایم؟ و ارواحمان با چه نتیجه‌ای از این ماه کریم و از این اعمال خارج شدند؟ آیا همچنان بر حال خود باقی مانده‌ایم؟ یا آنکه یک یا چند گام به‌سوی خداوند سبحان به‌پیش رفته‌ایم؟ آیا همچنان در عبادات خود و کار خیر و امثال آن ریا می‌کنیم؟
آیا همچنان منیت و أنانیت بر ما و بر رفتار و عملکردمان چیره است؟ و چقدر از آن و از تسلط آن رهایی یافته‌ایم؟ آیا همچنان سنگ‌دل هستیم، یا آنکه دل‌هایمان برای ذکر خداوند نرم شده است؟ آیا همچنان به‌سختی اشک می‌ریزیم یا آنکه به‌هنگام یاد خدا و اولیای او جاری می‌شود؟
حقیقت را به شما می‌گویم، اگر همان طور که وارد ماه رمضان شده‌ایم از آن خارج شویم، آن را تباه کرده و هدر داده‌ایم و بر ما واجب است که نفس خود را سرزنش کرده و به‌سختی از آن حساب بکشیم.
و چه زیان بزرگی، اگر مشمول این عبارت باشیم: چه بسیار روزه‌داری که بهرۀ او از روزه‌داری‌اش فقط گرسنگی و تشنگی است، به خداوند پناه می‌بریم از اینکه در زمرۀ کسانی باشیم که ماه رمضان را تباه کرده‌اند و به خداوند پناه می‌بریم از اینکه بهرۀ ما از آن [فقط] گرسنگی و تشنگی باشد.
حال که در انتهای این ماه کریم هستیم، برای شما و خودم از خداوند خواستارم که جزو ذاکرین و شاکرین و مخلصین نوشته شویم. او ولی و سرپرست من است و صالحان را سرپرستی می‌کند.
والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته
احمد الحسن
29 رمضان 1443 هجری قمری / یکشنبه 11 اردیبهشت 1401 شمسی / 01/05/2022 میلادی.
