عمل کردن به آنچه امکان دارد و با دعا و توکل
دعا و توکل بر خدا به معنای آن نیست که عمل به آنچه را که امکان پذیر است ترک گوییم.
انسان خدا را فرا می‌خواند تا کارش را آسان فرماید و در عین حال برای رسیدن به غایت خود عمل می‌کند و از خداوند سبحان انتظار یاری دارد. کسی که با صدق نیت و اخلاص برای خداوند سبحان انتظار یاری خدا را دارد حتماً یاری و مدد الهی را در پیش روی خود حاضر می‌یابد.
پس ناگزیر باید هر دو با هم باشند یعنی به آنچه امکان پذیر است عمل کنیم (و صحیح نیست آنچه را که انجامش ممکن است ترک گوییم) و در همان وقت دعا کنیم و بر خدا توکل نماییم.
«وَ مَنْ یتَّقِ اللهَ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً * وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ وَ مَنْ یتَوَکلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِکلِّ شَیءٍ قَدْراً»
(و هرکس از خدا پروا کند [خداوند] براى او راه برون رفتی قرار مى‌دهد * و از جایى که حسابش را نمى‌کند به او روزى مىرساند و هرکس بر خدا توکل کند او براى وى بس است [و] خدا فرمان و خواسته‌اش را [به هرکس که بخواهد] می‌رساند به راستى خدا براى هر چیزى اندازهاى مقرّر فرموده است).[1]
پی‌نوشت:
[1]. [طلاق: 2 و 3].
