به تنهایی فکر نکن و تصمیم‌های خود را انفرادی نگیر
بسم الله الرحمن الرحیم
«حصحص‌الحق»[1] نوشته است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل على محمد و آل‌محمد الأئمة و المهدیین و سلم تسلیما کثیرا
سلام علیکم و رحمة الله و برکاته
آقای من! پدرم! این پرسشی است در خصوص حدود صلاحیت‌های مکتب نجف اشرف و دیگران در سیستم جدید. آقا و پدرم! ما این پرسش را به‌صورت صوتی و تصویری مطرح کرده‌ایم تا به‌شکل بهتری به شما برسد.
عنوان این ویدئو در یوتیوب “پانورامای دعوت یمانی، قسمت اول، پیام صوتی برای سید احمدالحسن” است.
علی الغریفی
علیاء شریف
از سوئد»
پاسخ:
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما.
وظایفی که مکتب نجف انجام می‌دهد بسیار است، از جمله تعیین ائمۀ نماز جمعه، تعیین وکیلان مکتب در اقصا نقاط عالم، انتشار بیانیه‌ها در قضایای مختلفی که در آنها نیاز به بیان نظر احمدالحسن وجود دارد، پاسخ به سؤالات شرعی، استقبال از مردم، ارتباط با آنها و همکاری برای حل برخی مشکلاتشان و تا جایی که امکان داشته باشد یاری کسانی که نیاز به مساعدت دارند (چه مساعدت مادی باشد و چه غیرمادی) و نظارت بر برخی مؤسسات پیرو دعوت.
شما می‌توانید از مسئولین دفتر در خصوص وظایف دفاتر دیگر و جزئیات کار و صلاحیت‌های آنها سؤال کنید و بنده فکر نمی‌کنم آنها در پاسخ‌گویی به شما تأخیر کنند؛ ان‌شاء‌الله.
در خصوص بیانات یا ارشاداتی که از طرف ادارۀ مکتب صادر می‌شود (همان طور که پیش‌تر بیان داشتم) ناگزیر باید مستند به متن شرعی باشد و اگر خلاف این بود، اعتراض‌کننده می‌تواند سؤالی برای من بنویسد و از مکتب بخواهد اعتراضش را به من برساند.
به‌طور کلی توصیۀ من به هر انسان عاقل و متعادلی این است که به‌تنهایی فکر نکند و تصمیم‌های خود را به‌صورت انفرادی نگیرد. خدا در قرآن، حاکم الهی معصوم و منصوب از طرف ایشان را پیش از گرفتن تصمیم به مشورت فراخوانده است. حال وضعیت در خصوص شخص دیگری غیر از او [یعنی حاکم الهی] به چه صورت خواهد بود؟!
حق‌تعالی می‌فرماید: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کنتَ فَظّاً غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِک فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکلْ عَلَى اللّهِ إِنَّ اللّهَ یحِبُّ الْمُتَوَکلِینَ»
(پس به‌واسطۀ رحمتی از سوی خداست که با آنها مهربان شدی و اگر خشمگین و سنگ‌دل بودی قطعاً آنها از اطرافت پراکنده می‌شدند. پس از آنها درگذر و برای آنها طلب مغفرت کن و در امور با آنها مشورت نما و آنگاه که تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن. به‌راستی خدا توکل‌کنندگان را دوست دارد).[2]
فرستادۀ خدا محمد(ص) در بسیاری امور که مربوط به ادارۀ زندگی جامعه و دفاع از آن بود با مؤمنان مشورت می‌کرد (داستان مشورت سلمان فارسی دربارۀ کندن خندق برای دفاع از مدینه روایت شده است) و نیز می‌توانید به آنچه خلفای قبلی خدا(صلوات خدا بر آنان) در تشویق مردم بر مشورت بیان کرده‌اند مراجعه نمایید.
وقتی می‌خواهی تصمیمی بگیری به سخن دیگران دربارۀ اقدام یا قضیۀ مطرح‌شده، گوش بده و شنونده‌ای خوب باش (شنونده‌ای که تا بالاترین حد ممکن از آنچه می‌شنود بهره می‌برد) و مبادا به نفْس خود فریفته شوی؛ زیرا مثلاً چه بسا شما در مسائل آکادمیک بسیار باهوش و دقیق باشی؛ اما در راه حل‌های عملی چندان مهارت نداشته باشی و چه بسا شما دارای مدرک دکترای مهندسی و استاد دانشگاه باشی ولی در ارائۀ راه حل عملی برای مشکلی دربارۀ مسئله‌ای معین موفق نباشی؛ در حالی که شاید مهندسی با مدرک تحصیلی پایین‌تر راه حل عملی بهتر و موفق‌تری برای این مشکل بیابد.
اما در خصوص کار در دعوت: اول و پیش از هرچیز، پذیرفته نیست که انسان با این بهانه که برای دعوت کار می‌کند یا اقدام به تبلیغ می‌کند در کار اجتماعی خود کوتاهی کند (مثلاً در خصوص دکتر علیا شریف و دکتر علی غریفی (خدا حفظشان کند) پذیرفته نیست که مثلاً در عرصۀ پزشکی یا افزودن معلومات پزشکی یا درمان بیماران، از ناحیۀ آنها کوتاهی شود و بعد بهانه بیاورند که برای دعوت کار و تبلیغ می‌کنند! و ان‌شاء‌الله آنها بزرگ‌تر، حکیم‌تر و متعادل‌تر از آن هستند که به این صورتِ بیهوده عمل کنند.
بنابراین راجع به دعوت کردن به‌سوی حق و شناساندن حق به مردم، هر شخصی می‌تواند بخشی از وقت خود و زندگی‌اش را به آن اختصاص دهد ولی در افزایش توان معرفتی و فرهنگی و توسعۀ آنها و قرائت و اطلاع بر هر مطلبی که مفید است تا حد امکان نباید کوتاهی کند و همین طور در عمل اجتماعی‌اش نیز نباید کوتاهی نماید و در رابطه با خانواده‌اش (شوهر، همسر یا فرزندان) نیز نباید کوتاهی کند؛ حتی در خصوص رفاه کودکانش یا بردن آنها به مکان‌های علمی یا طبیعی برای بالا‌بردن افق اندیشه و معرفتشان.
از سوی دیگر فعالیت برای دعوت محدودیتی ندارد و هر انسانی می‌تواند هرطور صلاح و مناسب می‌داند یا هر کاری که عمل به آن برایش امکان‌پذیر باشد عمل نماید؛ حتی اگر احمدالحسن آن را مناسب نداند و این به آن معنا نخواهد بود که این شخص مرتکب معصیتی شده یا آن شخص به هیچ حسنه‌ای دست نیافته است.
اعمال تنها بر اساس نیت‌ها سنجیده می‌شود و خداوند در ورای همۀ قصدها و نیت‌هاست. آری! اگر بنده شخصی را به‌طور مشخص نهی کرده باشم باید از آن کار دست بردارد؛ ولی به‌طور کلی و در خصوص هر عملی و به‌عنوان نصیحتی از طرف خدمتگزار شما (احمد) عرض می‌کنم: همواره بکوشید همۀ نظرات را بشنوید و نیز باید طریقۀ طرح آرا و نظرات در میان شما و در گردهمایی‌های شما (حتی در میدان عمل) به‌صورت همسو و نه متعارض انجام شود تا به خود و برادرانتان برای شنیدن نظر مخالف کمکی کرده باشید.
مثلاً به‌جای اینکه بنشینیم و مجادله کنیم و یکی از ما بگوید این روش شکست می‌خورد چون چنین است و دیگری بگوید این روش موفق است چون چنان است، بهتر است همه با هم بنشینیم و نکات مثبت این روش را بیان کنیم و همه با هم نکات مثبت را بگوییم و هرکدام از ما مثلاً بر اساس تصور خودش، نکات مثبتی را برای این روش بیان کند سپس بگوییم نکات منفی چیست و همه با هم نکات منفی را مطرح کنیم و نیز تلاش کنیم تا به راه‌حل‌های پیشنهادی و اصلاحاتی که امکان‌پذیر است دست یابیم و الخ.
به این ترتیب عمل کنیم تا (در نتیجه) این اجتماع و مباحثه در تصمیم‌گیری درست و پُر ثمر به ما کمک کند. واجب است هرکدام از ما بیندیشد و آنگاه که سخن دربارۀ نکات مثبت است، نکات مثبت را مطرح و آنگاه که سخن دربارۀ نکات منفی است، به نکات منفی بیندیشد و آنها را مطرح کند (و همین‌طور در خصوص بقیۀ مسائل مطرح شده) و فرد نباید تنها به یک جنبه بسنده نماید.
به این ترتیب می‌‌توانیم به نتیجه‌ای خوب برسیم و عملی نیکو را تحقق بخشیم؛ اما اینکه یک شخص به‌صورت خشک و تنها بر اساس یک طرز تفکر به‌طور کاملاً بسته و تنها با نگاه کردن به مسایل از یک دیدگاه بماند، متأسفانه این روش او را به تصمیماتی می‌رساند که در بیشتر اوقات نادرست است و در نتیجه حتی اگر در عمل پیروزی هم به دست آورد می‌توانم با تأکید بیان کنم اگر به دیگران گوش می‌سپرد و از نظرات و رویکردهای آنها و طرز تفکرشان استفاده کرده بود پیروزی بیشتری به دست می‌آورد و بیش آنچه به انجام رسانده بود می‌توانست محقق سازد.
راجع به دکتر علی و دکتر علیا، اگر برنامه‌ای دربارۀ موضوع الحاد (بی‌خدایی) دارید یا پرداختن به کتاب «توهم بی‌خدایی» یا کتاب‌های دیگر است باید یکی از اهداف شما این باشد که در شبکه‌های اطلاع‌رسانی عمومی که در دسترس همگان قرار دارد (مثل شبکۀ ماهواره‌ای) پخش شود و بنده معتقدم می‌توانید با شنیدن نقد موجه بر برنامه‌تان آن را به برنامه‌ای مفید و موفق برای همگان تبدیل کنید.
مثلاً برنامه‌های آماده شده تا این لحظه را که در اختیار دارید به دیگران (مثل برادرانتان در شبکۀ ماهواره‌ای یا حوزۀ علمیه یا مکتب و دیگران) عرضه کنید و از آنها بخواهید هرگونه نقدی را که امکان‌پذیر است (چه علمی باشد و چه فنی) بر برنامۀ شما وارد آورَند و نیز بر اساس تفکراتی که دارند نکات مثبت موجود در برنامه را مشخص کنند و نیز راه‌حل‌هایی را که پیشنهاد می‌کنند بیان بدارند و اگر در کار شما نقص هست، حتی اگر نقص فنی مانند کارگردانی و مونتاژ که مربوط به غیر از شما است سعی کنید از اول کارتان را شروع کنید.
و نیز ضرورتی ندارد که به همه یا برخی نظرات عمل کنید؛ زیرا ممکن است این نظرات یا برخی نظراتشان اشتباه باشد؛ ولی نقدی را که بر شما و عملکرد شما وارد می‌شود با گوشی شنوا و قلب گشوده و فکری باز نظرات مخالف را بشنوید و بکوشید در هر عملی که به شما سپرده می‌شود به حد کمال برسانید.
در پایان: امیدوارم نقص در عمل، شما را از انجام وظیفه بازندارد و به‌صورت عام بگویم که «عمل کنم»؛ حتی اگر در عملم نقص‌هایی باشد بهتر از آن است که در نهایت از عمل بازایستم. امیدوارم نصیحتم به فضل خدای سبحان سودمند باشد که فضل او بر من بزرگ است.
و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
گناهکار تقصیرکار
احمدالحسن
11 رجب رحمت و مغفرت 1435ق
- تاریخ انتشار پیام در صفحه فیس‌بوک سید احمد الحسن(ع): 11 مِی ۲۰۱۴
پی‌نوشت‌ها:
[1] – اسمی مستعار در فیس‌بوک که شخص منافقی به‌نام «علی غریفی» به این اسم مطلب می‌نویسد.
[2]. آل‌عمران، 159
