بسم الله الرحمن الرحیم
و الحمد لله
سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما.
امیدوارم همۀ بازدیدکنندگان و دوستداران این صفحۀ مبارک در خیر و عافیتِ دین و دنیا باشند.
ماه رجب‌الحرام، ماه مغفرت و رحمت است و در آن پاداش چند برابر می‌شود؛ پس به‌سوی تجارت با خداوند بشتابید که تجارتی سودبخش است و نابود نشدنی. روزهایش را روزه بگیرید و در آن خدا را بسیار یاد کنید. صد مرتبه از خداوند استغفار بطلبید و او را صد بار شکر گویید و صد بار بگویید: «سُبحَانَهُ هُو اللهُ الواحِدُ القَهّار.»
هر روز سه مرتبه یا هفت مرتبه یا به مقداری که در توان دارید آیة‌الکرسی، آیۀ مُلک،[1] آیۀ شهادت،[2] آیۀ سخره،[3] آیۀ نور[4] و آخرین آیۀ سورۀ کهف[5] را قرائت کنید و دعاها و اذکار ماه رجب را از دست ندهید.
از خدا بخواهید شما را ختم به خیر فرماید و از وسوسه‌ها و تشویق‌های شیطان و توطئه‌ها و فریب‌هایش دورتان گردانَد. چه بسیار عابدی که با عبادتش به عِلّیّون ارتقا یافت، در حالی‌که در غفلتی از سوی او شیاطین انس و جن او را در «اسفل‌السافلین» انداختند.
از خدا بخواهید هنگامی که سختی‌ها بر شما شدت می‌گیرد و فتنه‌ها همچون پاره‌های شب تار (یکی پس از دیگری) بر شما سایه می‌اندازد غار شما، دژ استوار شما و پناهگاه شما از حیله‌های شیاطین و تاریکی‌های منافقان و آزار ستمگران باشد.
مبادا این روزهای مبارک را از دست داده بهرۀ خود را تباه کنید. حتی در حین کارهای روزمره می‌توانید تسبیح بگویید، استغفار کنید و ذکر بگویید. بیاموزید، بدانید، خالص شوید و از خدا بخواهید از بندگانی باشید که نزد او بیشترین بهره را از هر خیری که فرو می‌فرستد و هر شری که دفع می‌فرماید دارا هستند.
به خدا سوگند این روزها، روزهای مسابقه و رقابت در نزدیک شدن به خدا و رسیدن به مقامات بالا نزد اوست وچه نیکو مسابقه‌ای است! پس بار خود را ببندید، گام‌ها را سریع کنید و به‌سوی خدا حرکت کنید و با عمل و اخلاصتان جز به بالاترین درجات نزد خدا رضایت ندهید.
پیوسته منتظر شنیدن صدای گام‌هایتان در ملأ اعلی هستیم، پس برای ما مایۀ افتخار باشید.
و در اول و آخر و ظاهر و باطن سپاس و ستایش تنها از آن خداوند است، او سرپرست من است و صالحان را سرپرستی می‌کند.
پی‌نوشت‌ها:
[1] – آیۀ مُلک: «قُلِ اللَّهُمَّ مالِک الْمُلْک تُؤْتِی الْمُلْک مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْک مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِیدِک الْخَیرُ إِنَّک عَلى کلِّ شَیءٍ قَدیرٌ * تُولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیلِ وَ تُخْرِجُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ وَ تُخْرِجُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَیرِ حِسابٍ»
(بگو بار خدایا تویى مالک حکومت؛ هرکس را که خواهى حکومت بخشى و از هر که خواهى، حکومت بازستانى و هرکس را که بخواهى عزت بخشى و هرکس را بخواهى خوار گردانى، همۀ خوبی‌ها به دست توست و تو بر هر چیز توانایى * شب را به روز درمىآورى و روز را به شب درمىآورى و زنده را از مرده بیرون مى‌آورى و مرده را از زنده خارج مىسازى و هر که را بخواهى بیحساب روزى مىدهى). [آل‌عمران، 26-27]
[2] – آیۀ شهادت: «شَهِدَ اللهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ الْمَلائِکةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ * إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللهِ الْإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذینَ أُوتُوا الْکتابَ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَینَهُمْ وَ مَنْ یکفُرْ بِآیاتِ اللهِ فَإِنَّ اللهَ سَریعُ الْحِسابِ»
(خدا و فرشتگان و دارندگان علم گواهی می‌دهند که معبودی جز او نیست که قائم به قسط است. هیچ معبودی جز او نیست و اوست عزیز و حکیم * به راستی دین نزد خدا اسلام است و کسانى که کتاب به آنان داده شده است از روی تجاوزگری میان خویش با یکدیگر به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنکه علم براى آنان آمد و هرکس به آیات خدا کفر ورزد، پس خدا سریع‌الحساب است). [آل‌عمران، 18 و 19]
[3] – آیۀ سخره: «إِنَّ رَبَّکمُ اللهُ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ یغْشِی اللَّیلَ النَّهارَ یطْلُبُهُ حَثیثاً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَک اللهُ رَبُّ الْعالَمینَ * ادْعُوا رَبَّکمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْیةً إِنَّهُ لا یحِبُّ الْمُعْتَدینَ * وَ لا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللهِ قَریبٌ مِنَ الْمُحْسِنینَ»
(در حقیقت، پروردگار شما آن خدایى است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید؛ سپس بر عرش استیلا یافت. روز را به شب (که شتابان آن را مىطلبد) مىپوشاند و خورشید و ماه و ستارگان را که به فرمان او رام شدهاند [پدید آورد]. آگاه باش که خلقت و امر از آنِ اوست. فرخنده خدایى است پروردگار جهانیان * پروردگار خود را به زارى و نهانى بخوانید که او از حد‌گذرندگان را دوست نمىدارد * و در زمین پس از به اصلاح درآمدنش فساد نکنید و با بیم و طمع او را بخوانید. به راستی که رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است). [اعراف، 54 تا 56]
[4] – آیۀ نور: «اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کمِشْکاةٍ فیها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فی زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کأَنَّها کوْکبٌ دُرِّی یوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکةٍ زَیتُونَةٍ لا شَرْقِیةٍ وَ لا غَرْبِیةٍ یکادُ زَیتُها یضیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ یهْدِی اللهُ لِنُورِهِ مَنْ یشاءُ وَ یضْرِبُ اللهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ وَ اللهُ بِکلِّ شَیءٍ عَلیمٌ * اسْتَوى فی بُیوتٍ أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یذْکرَ فیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ * اسْتَوى رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیعٌ عَنْ ذِکرِ اللهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکاةِ یخافُونَ یوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ * اسْتَوى لِیجْزِیهُمُ اللهُ أَحْسَنَ ما عَمِلُوا وَ یزیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللهُ یرْزُقُ مَنْ یشاءُ بِغَیرِ حِسابٍ»
(خداوند نور آسمان‌ها و زمین است. مَثَلِ نور او چون چراغدانى است که در آن چراغى است و آن چراغ در شیشهاى است. آن شیشه گویى اخترى است درخشان که از درخت خجستۀ زیتونى (که نه شرقى است و نه غربى) افروخته مى‌شود. نزدیک است روغنش روشنى بخشد هرچند به آن آتشى نرسیده باشد. نوری بر روى نوری است. خدا هر که را بخواهد با نور خود هدایت مىکند و این مثل‌ها را خدا براى مردم مىزند و خدا به هر چیزى داناست *
[این نور] در خانه‌هایی است که خدا اذن داده رفعت یابند و نامش در آن‌ها ذکر شود. همواره در آن خانه‌ها صبح و شام او را تسبیح می‌گویند * مردانى که نه تجارت و نه هیچ داد و ستدى آنان را از یاد خدا و بر‌پا داشتن نماز و دادن زکات به خود مشغول نمىدارد؛ در حالی‌که از آن روزى که دل‌ها و دیدهها در آن زیر و رو مى‌شود در هراس‌اند * تا خدا بهتر از آنچه انجام مى‌دادند به ایشان جزا دهد و از فضل خود بر آنان بیفزاید و خدا هر که را بخواهد بیحساب روزى مىدهد). [نور، 35 تا 38]
[5] – آخر کهف: «قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِداداً لِکلِماتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کلِماتُ رَبِّی وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً * قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکمْ یوحى إِلَی أَنَّما إِلهُکمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یشْرِک بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً»
(بگو اگر دریا براى کلمات پروردگارم مُرکّب شود پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان پذیرد قطعاً دریا پایان مى‌یابد هر چند نظیرش را به یاری بیاوریم * بگو من تنها بشرى همچون شما هستم که به من وحى مى‌شود، اینکه خداى شما خدایى یگانه است. پس هرکس به دیدار پروردگار خود امید دارد باید به کاری شایسته بپردازد و هیچ‌کس را در پرستش پروردگارش شریک نسازد). [کهف، 109 و 110]
