کتاب چه بر سر قرآن و قرائت اهل‌بیت (ع) آمد + دانلود فایل PDF کتاب
| نام کتاب: | چه بر سر قرآن و قرائت اهل‌بیت (ع) آمد |
| نام کتاب اصلی: | ماذا جری علی القرآن و قراءة أهل‌البیت (ع) |
| نویسنده: | دکتر علاء سالم |
| مترجم: | گروه مترجمان انتشارات انصار امام مهدی (ع) |
| نوبت انتشار: | اول |
| تاریخ انتشار: | 1401 |
| تاریخ انتشار کتاب اصلی: | 1433 هجری قمری / 1391 هجری شمسی / 2012 میلادی |
| ویرایش ترجمه: | اول |
| کد کتاب: | 155 |
موضوع اختلاف در قرائت متون دینی، همواره موضوعی بوده که اختلافات و چنددستگی‌های بزرگی را به‌دنبال داشته و چه‌بسا باعث بروز نزاع‌ها و جنگ‌های خونین و هلاکت‌ها نیز شده است. طبق روایات نقل‌شده از اهل‌بیت، قرآن از یک منبع و بر یک حرف نازل شد، و آن قرائت نزد اهل‌بیت است؛ اما مسلمانان با فاصله‌گرفتن از ثقل اصغر، به داستان‌سرایی‌ها و گمانه‌زنی‌ها دربارۀ ثقل اکبر پرداختند و کار را به آنجا رساندند که امروز بیش از ده‌ها قرائت برای یک کتاب یعنی قرآن نازل‌شده بر پیامبر اکرم (ص) وجود دارد.
در این کتاب ارزشمند، نویسندۀ محترم ـ‌دکتر علاء سالم‌ـ در تحقیقی جامع، با محور قرار دادن احادیث موجود در کتاب‌های صحیح خودِ اهل‌سنت به این موضوع مهم و تناقضات موجود در روایات اهل‌سنت دربارۀ جمع‌آوری و قرائت قرآن پرداخته است.
ایشان در فصل اول به جمع‌آوری قرآن توسط خلفای سه‌گانه و صحابه و تدوین مصحف‌ها توسط آنان پرداخته، و به تناقضات تاریخی، روایی و عقلانی موجود در آن‌ها و انگیزه‌ها و اجتهادات شخصی در انجام این کار پرداخته است.
در فصل دوم به مسئلۀ تعدد قرائت‌ها و علل و انگیزه‌های آن و نتایجی که این تعدد و اختلافات از منظر اعتقادی و احکام به‌دنبال داشته پرداخته شده است.
در فصل سوم به مسئلۀ ترتیب سوره‌ها و آیات مصحف‌های مختلف قرآن، و اینکه آیا بر اساس همان تنزیلی بوده که بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده است یا نه، پرداخته شده است، و نظریات متعددِ ارائه‌شده در این زمینه مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته است؛ و با توجه به شواهد و مدارک ارائه‌شده به‌روشنی ملاحظه می‌کنیم که نه تعداد سوره‌ها و نه تعداد آیات و نه ترتیب سوره‌ها و آیات و نه حتی محتوای واژگانی در مصحف‌های امروزی با قرآنی که بر رسول خدا (ص) نازل شده هم‌خوانی ندارد؛ و اگر مردم از همان ابتدا از ثقل اصغر بهره می‌بردند و با توجه به فرمایشات رسول خدا (ص) مصحف امام علی (ع) را می‌پذیرفتند چنین تشتّت و تناقضاتی پیش نمی‌آمد؛ چراکه این کار فقط در شأن و جایگاه کسی است که خداوند او را به این کار اختصاص داده است؛ یعنی همان خلیفه و جانشین خودش در زمینش.
