zamane13
Guest
به‌مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان نگاهی خواهیم داشت به سخنان نجات‌دهندۀ بشریت امام احمدالحسن (ع) دربارۀ مسئلۀ ظلم و ستم به زن و نکاتی راجع به حقوق زن در اسلام.
۱٫ می‌گویند در اسلام به زن ظلم شده است و قوانین مربوط به ارث و شهادت دربارۀ زنان، گویای آن است؛ اما به‌کار‌بردن عبارت «ظلم» تا چه اندازه می‌تواند درست باشد؟
احمدالحسن(ع) فرمود: «کسی که می‌گوید به زن در تشریعی خاص مانند ارث یا شهادت، ستم شده است باید برای ما ملاک و میزان قانونی‌اش را بیان کند که بر اساس آن عدل و ظلم مشخص می‌شود؛ و در نتیجه بیان کند و یقین نماید که باید زن با مرد در همه‌چیز مساوی باشد؛ با اینکه همۀ ما می‌بینیم که زن با مرد در هرچیزی مساوی نیست.
همچنین کسی که می‌خواهد در یک نظام قانونی و تشریعی، تشریع مشخصی را نقد کند، باید این تشریع را مانند بخشی از این نظام در نظر بگیرد و این بخش را جدا نکند و با آن به‌صورت جدای از نظام به‌عنوان یک کُل، برخورد نکند.
حدا‌قل به حقوق زن و واجباتش در قانون الهی توجه کند؛ نه اینکه فقط به حقوق توجه کند و بگوید در قانون الهی به زن، حقوقی کمتر از مرد داده شده است.
چرا به واجبات توجه نمی‌کند و نمی‌گوید در قانون الهی مرد واجبات بیشتری نسبت به زن دارد؟
به‌عنوان مثال دو شخص را در نظر بگیرید که یکی از آن‌ها به ساختن بنایی به بلندی پنج طبقه و دیگری به بلندی ده طبقه تکلیف شده است. آیا عادلانه است که مقدار مواد ساختمانی یکسان و مبلغ یکسان به هر دو داده شود؟! اگر به صاحب ده طبقه، دو برابر صاحب پنج طبقه داده شود، آیا صحیح است کسی بیاید و بگوید شما ظالم هستید؛ چراکه بین دو این دو نفر مساوات را رعایت نکرده‌ای در حالی که هر دو برای شما کار می‌کنند؟!
به نظر من کسی که بگوید به زن به‌واسطۀ این تشریع ستم شده، گفتار و نظرش خام و به‌دور از بحث دقیق علمی است.» (سیزدهمین حواری، بخشی از پاسخ به پرسش شمارۀ ۶)
۲٫ شاید یکی از سؤالاتی که در ذهن بسیاری از زنان شکل گرفته است این باشد که آیا در حکومت الهی زنان باید در خانه بنشینند و به‌طور کلی وظیفه‌ای نخواهند داشت؟
احمدالحسن(ع) فرمود: «در حکومت الهی ـ‌اگر خداوند اراده فرماید و زمانی برپا شود‌ـ زنان می‌توانند در جایگاه‌های بسیاری نقش‌آفرینی کنند. در بسیاری از جایگاه‌ها و کارها کفایت و شایستگی زن کمتر از مرد نیست و حتی در بعضی کارها زن به‌مراتب از مرد برتر است. اسلام هیچ قیدوبندی برای بر‌عهده گرفتن (وظیفه) توسط زن ـ‌حتی برای مناصب رهبری جامعه‌ـ قرار نداده است؛ تا زمانی که شایستۀ آن باشد و آن وظیفه را به‌صورت کامل و صحیح به انجام برساند.» (پاسخ‌های فقهی مسائل متفرقه، جلد ۴، پاسخ به پرسش ۹۶)
۳٫ آیا کتکزدن زن عملی طبیعی است؟
احمدالحسن(ع) فرمود: «کتکزدن زن یک وضعیت طبیعی نیست؛ [همچنین] وضعیتی نیست که به‌طورمعمول عمل به آن صحیح باشد؛ بلکه در حکومت الهی اگر زن به‌دلیل کتکزدن شوهر اقامۀ دعوی کند به دعوایش رسیدگی می‌شود و اگر مرد خطایی مرتکب شده باشد مجازات خواهد شد.» (پاسخ‌های فقهی، مسائل متفرقه، جلد ۴، پاسخ به پرسش ۱۲۶)
۴٫ آیا مردی که مؤمن به دعوت احمدالحسن (ع) است می‌تواند زن مؤمن خود را به‌دلیل نخواندن نماز کتک بزند یا طلاق بدهد؟
ایشان (ع) در پاسخ به پرسشی شبیه این فرمودند: «نصیحتش کند، موعظه‌اش کند و به نمازخواندن تشویقش نماید و به همین وضعیت ادامه دهد. کتکش نزند و طلاقش ندهد.» (پاسخ‌های فقهی، مسائل متفرقه، جلد ۴، پاسخ به پرسش ۱۲۸)
۵) به‌طور کلی شاید این سؤال پیش بیاید که آیا مرد مؤمن می‌تواند زن خود را مورد ضرب و شتم قرار دهد و به او فحاشی کند؟
احمدالحسن (ع) در پاسخ به پرسشی فرمودند: «کتکزدن و فحاشی‌کردن به‌هیچ‌وجه جایز نیست، و این (از مردانگی) به دور است.» (پاسخ‌های فقهی، مسائل متفرقه، جلد ۴، بخشی از پاسخ به پرسش ۱۲۹)
۶) عقد ازدواج چه سودی برای زن دارد؟
احمدالحسن (ع) فرمود: «خداوند سبحان‌و‌متعال برای رابطۀ عاطفی و جنسی بین زن و مرد ـ‌از جهت مذکر و مؤنث‌بودن آن‌ها‌ـ قانونی مقرر کرده است که همان عقد ازدواج است؛ ازدواجی که در آن، وجود دو شاهد بر عقد لازم است؛ یا اگر شاهدی نباشد، پس از جاری‌شدن، اعلان گردد… و این برای تضمین حقوق زن و تضمین ثمرۀ برقرار‌شدن ارتباط بین دو انسان مؤنث و مذکر است… .» (پاسخ‌های روشنگرانه، جلد ۵، بخشی از پاسخ به پرسش ۴۵۷)
۷) یک عامل اصلی در بروز خشونت مرد علیه همسر، از‌بین‌رفتن عشق و محبت است؛ عشق واقعی چیست و چگونه شکل می‌گیرد؟
احمدالحسن (ع): «عشق واقعی و زنده و پابرجا، عشق به خداوند سبحان‌و‌متعال است؛ چراکه با آن زندۀ پابرجای سبحان‌و‌متعال ارتباط دارد و به‌دنبال آن، هر عشقی که با این عشق ارتباط داشته باشد، از زنده‌بودن این عشق حقیقی، زنده خواهد ماند؛ بنابراین، اگر عشق زن به زوجش یا عشق مرد به همسرش به‌خاطر خداوند و در راه اطاعت از او و به این جهت که همسرش یکی از نزدیکان و اطاعت‌کنندگان خداوند باشد، عشقی حقیقی، زنده و پاینده خواهد بود؛ چراکه از عشق خداوند سرچشمه گرفته است… و کسی که قلب‌ها و دگرگونی‌هایش در دست اوست، چگونه غیر از خداوند سبحان‌و‌متعال را می‌خواهد؟ پس او قادر است عشق بین زوجین را که بر عشق او سبحان‌و‌متعال بنا شده است تداوم بخشد.» (پاسخ‌های روشنگرانه، جلد ۵، بخشی از پاسخ به پرسش ۴۵۷)
۸) روابط به‌اصطلاح عاشقانه در قبل از ازدواج چگونه به موقعیت زن لطمه می‌زند؟
احمدالحسن (ع) فرمودند: «آنچه شما عشق و دوست‌داشتن نام می‌نهی، در واقع چیزی فراتر از درخواستی برای عشق‌ورزی نیست؛ آن هم به‌شکل یا به‌صورتی خاص، یا ابراز برخی رفتارها و کلماتی که بیشترشان غیرواقعی و تکلّف‌برانگیز است و از شخصیت واقعی مرد و زن به‌دور است. به واقعیت‌های موجود بنگر. من نمی‌خواهم بیش از آنچه تحقیقات و مباحث استنتاجی تجربی از واقعیت‌های موجود می‌گویند، بگویم؛ تحقیقاتی که بر اساس نتایج واقعیت‌های موجود صورت گرفته است نشان می‌دهد که آنچه عشق یا علاقۀ بین زن و مرد خوانده می‌شود، پس از ازدواج یا پس از معاشرت بین زن و مرد، مدت زیادی به طول نمی‌انجامد؛ همان گونه که امروزه در مغرب‌زمین مشاهده می‌کنیم و چه بسا در بهترین حالت، از چند سال تجاوز نکند.
در حالی که عشق و دوست‌داشتن واقعی، غیرممکن است بعد از گذشت چند سال و حتی بعد از مرگ و ترک این دنیا، پایان پذیرد […] اما روابطی که شما قبل از عقد ازدواج و یکی‌شدن، عشق می‌نامی، در واقع در بسیاری اوقات سببی برای از‌دست‌دادن عزت و کرامت و عفت زن می‌شود و به‌طور طبیعی زن مؤمنِ کریمِ عزتمند از این وضعیت اجتناب می‌کند و عاطفه و علاقه‌اش را متوجه شخص مؤمن صالحی می‌کند که پس از عقد شرعی هم‌نشین او می‌شود.» (پاسخ‌های روشنگرانه، جلد ۵، بخشی از پاسخ به پرسش ۴۵۷)
این مطالب بخشی از سخنان احمدالحسن(ع) دربارۀ مسئلۀ زنان و حقوق زن بود و برای آگاهی بیشتر می‌توانید به کتب ایشان رجوع کنید.
نوشته نگاه سید احمدالحسن (ع) در برخورد با زنان اولین بار در یمانی موعود سید احمدالحسن (ع). پدیدار شد.
ادامه مطلب...
۱٫ می‌گویند در اسلام به زن ظلم شده است و قوانین مربوط به ارث و شهادت دربارۀ زنان، گویای آن است؛ اما به‌کار‌بردن عبارت «ظلم» تا چه اندازه می‌تواند درست باشد؟
احمدالحسن(ع) فرمود: «کسی که می‌گوید به زن در تشریعی خاص مانند ارث یا شهادت، ستم شده است باید برای ما ملاک و میزان قانونی‌اش را بیان کند که بر اساس آن عدل و ظلم مشخص می‌شود؛ و در نتیجه بیان کند و یقین نماید که باید زن با مرد در همه‌چیز مساوی باشد؛ با اینکه همۀ ما می‌بینیم که زن با مرد در هرچیزی مساوی نیست.
همچنین کسی که می‌خواهد در یک نظام قانونی و تشریعی، تشریع مشخصی را نقد کند، باید این تشریع را مانند بخشی از این نظام در نظر بگیرد و این بخش را جدا نکند و با آن به‌صورت جدای از نظام به‌عنوان یک کُل، برخورد نکند.
حدا‌قل به حقوق زن و واجباتش در قانون الهی توجه کند؛ نه اینکه فقط به حقوق توجه کند و بگوید در قانون الهی به زن، حقوقی کمتر از مرد داده شده است.
چرا به واجبات توجه نمی‌کند و نمی‌گوید در قانون الهی مرد واجبات بیشتری نسبت به زن دارد؟
به‌عنوان مثال دو شخص را در نظر بگیرید که یکی از آن‌ها به ساختن بنایی به بلندی پنج طبقه و دیگری به بلندی ده طبقه تکلیف شده است. آیا عادلانه است که مقدار مواد ساختمانی یکسان و مبلغ یکسان به هر دو داده شود؟! اگر به صاحب ده طبقه، دو برابر صاحب پنج طبقه داده شود، آیا صحیح است کسی بیاید و بگوید شما ظالم هستید؛ چراکه بین دو این دو نفر مساوات را رعایت نکرده‌ای در حالی که هر دو برای شما کار می‌کنند؟!
به نظر من کسی که بگوید به زن به‌واسطۀ این تشریع ستم شده، گفتار و نظرش خام و به‌دور از بحث دقیق علمی است.» (سیزدهمین حواری، بخشی از پاسخ به پرسش شمارۀ ۶)
۲٫ شاید یکی از سؤالاتی که در ذهن بسیاری از زنان شکل گرفته است این باشد که آیا در حکومت الهی زنان باید در خانه بنشینند و به‌طور کلی وظیفه‌ای نخواهند داشت؟
احمدالحسن(ع) فرمود: «در حکومت الهی ـ‌اگر خداوند اراده فرماید و زمانی برپا شود‌ـ زنان می‌توانند در جایگاه‌های بسیاری نقش‌آفرینی کنند. در بسیاری از جایگاه‌ها و کارها کفایت و شایستگی زن کمتر از مرد نیست و حتی در بعضی کارها زن به‌مراتب از مرد برتر است. اسلام هیچ قیدوبندی برای بر‌عهده گرفتن (وظیفه) توسط زن ـ‌حتی برای مناصب رهبری جامعه‌ـ قرار نداده است؛ تا زمانی که شایستۀ آن باشد و آن وظیفه را به‌صورت کامل و صحیح به انجام برساند.» (پاسخ‌های فقهی مسائل متفرقه، جلد ۴، پاسخ به پرسش ۹۶)
۳٫ آیا کتکزدن زن عملی طبیعی است؟
احمدالحسن(ع) فرمود: «کتکزدن زن یک وضعیت طبیعی نیست؛ [همچنین] وضعیتی نیست که به‌طورمعمول عمل به آن صحیح باشد؛ بلکه در حکومت الهی اگر زن به‌دلیل کتکزدن شوهر اقامۀ دعوی کند به دعوایش رسیدگی می‌شود و اگر مرد خطایی مرتکب شده باشد مجازات خواهد شد.» (پاسخ‌های فقهی، مسائل متفرقه، جلد ۴، پاسخ به پرسش ۱۲۶)
۴٫ آیا مردی که مؤمن به دعوت احمدالحسن (ع) است می‌تواند زن مؤمن خود را به‌دلیل نخواندن نماز کتک بزند یا طلاق بدهد؟
ایشان (ع) در پاسخ به پرسشی شبیه این فرمودند: «نصیحتش کند، موعظه‌اش کند و به نمازخواندن تشویقش نماید و به همین وضعیت ادامه دهد. کتکش نزند و طلاقش ندهد.» (پاسخ‌های فقهی، مسائل متفرقه، جلد ۴، پاسخ به پرسش ۱۲۸)
۵) به‌طور کلی شاید این سؤال پیش بیاید که آیا مرد مؤمن می‌تواند زن خود را مورد ضرب و شتم قرار دهد و به او فحاشی کند؟
احمدالحسن (ع) در پاسخ به پرسشی فرمودند: «کتکزدن و فحاشی‌کردن به‌هیچ‌وجه جایز نیست، و این (از مردانگی) به دور است.» (پاسخ‌های فقهی، مسائل متفرقه، جلد ۴، بخشی از پاسخ به پرسش ۱۲۹)
۶) عقد ازدواج چه سودی برای زن دارد؟
احمدالحسن (ع) فرمود: «خداوند سبحان‌و‌متعال برای رابطۀ عاطفی و جنسی بین زن و مرد ـ‌از جهت مذکر و مؤنث‌بودن آن‌ها‌ـ قانونی مقرر کرده است که همان عقد ازدواج است؛ ازدواجی که در آن، وجود دو شاهد بر عقد لازم است؛ یا اگر شاهدی نباشد، پس از جاری‌شدن، اعلان گردد… و این برای تضمین حقوق زن و تضمین ثمرۀ برقرار‌شدن ارتباط بین دو انسان مؤنث و مذکر است… .» (پاسخ‌های روشنگرانه، جلد ۵، بخشی از پاسخ به پرسش ۴۵۷)
۷) یک عامل اصلی در بروز خشونت مرد علیه همسر، از‌بین‌رفتن عشق و محبت است؛ عشق واقعی چیست و چگونه شکل می‌گیرد؟
احمدالحسن (ع): «عشق واقعی و زنده و پابرجا، عشق به خداوند سبحان‌و‌متعال است؛ چراکه با آن زندۀ پابرجای سبحان‌و‌متعال ارتباط دارد و به‌دنبال آن، هر عشقی که با این عشق ارتباط داشته باشد، از زنده‌بودن این عشق حقیقی، زنده خواهد ماند؛ بنابراین، اگر عشق زن به زوجش یا عشق مرد به همسرش به‌خاطر خداوند و در راه اطاعت از او و به این جهت که همسرش یکی از نزدیکان و اطاعت‌کنندگان خداوند باشد، عشقی حقیقی، زنده و پاینده خواهد بود؛ چراکه از عشق خداوند سرچشمه گرفته است… و کسی که قلب‌ها و دگرگونی‌هایش در دست اوست، چگونه غیر از خداوند سبحان‌و‌متعال را می‌خواهد؟ پس او قادر است عشق بین زوجین را که بر عشق او سبحان‌و‌متعال بنا شده است تداوم بخشد.» (پاسخ‌های روشنگرانه، جلد ۵، بخشی از پاسخ به پرسش ۴۵۷)
۸) روابط به‌اصطلاح عاشقانه در قبل از ازدواج چگونه به موقعیت زن لطمه می‌زند؟
احمدالحسن (ع) فرمودند: «آنچه شما عشق و دوست‌داشتن نام می‌نهی، در واقع چیزی فراتر از درخواستی برای عشق‌ورزی نیست؛ آن هم به‌شکل یا به‌صورتی خاص، یا ابراز برخی رفتارها و کلماتی که بیشترشان غیرواقعی و تکلّف‌برانگیز است و از شخصیت واقعی مرد و زن به‌دور است. به واقعیت‌های موجود بنگر. من نمی‌خواهم بیش از آنچه تحقیقات و مباحث استنتاجی تجربی از واقعیت‌های موجود می‌گویند، بگویم؛ تحقیقاتی که بر اساس نتایج واقعیت‌های موجود صورت گرفته است نشان می‌دهد که آنچه عشق یا علاقۀ بین زن و مرد خوانده می‌شود، پس از ازدواج یا پس از معاشرت بین زن و مرد، مدت زیادی به طول نمی‌انجامد؛ همان گونه که امروزه در مغرب‌زمین مشاهده می‌کنیم و چه بسا در بهترین حالت، از چند سال تجاوز نکند.
در حالی که عشق و دوست‌داشتن واقعی، غیرممکن است بعد از گذشت چند سال و حتی بعد از مرگ و ترک این دنیا، پایان پذیرد […] اما روابطی که شما قبل از عقد ازدواج و یکی‌شدن، عشق می‌نامی، در واقع در بسیاری اوقات سببی برای از‌دست‌دادن عزت و کرامت و عفت زن می‌شود و به‌طور طبیعی زن مؤمنِ کریمِ عزتمند از این وضعیت اجتناب می‌کند و عاطفه و علاقه‌اش را متوجه شخص مؤمن صالحی می‌کند که پس از عقد شرعی هم‌نشین او می‌شود.» (پاسخ‌های روشنگرانه، جلد ۵، بخشی از پاسخ به پرسش ۴۵۷)
این مطالب بخشی از سخنان احمدالحسن(ع) دربارۀ مسئلۀ زنان و حقوق زن بود و برای آگاهی بیشتر می‌توانید به کتب ایشان رجوع کنید.
نوشته نگاه سید احمدالحسن (ع) در برخورد با زنان اولین بار در یمانی موعود سید احمدالحسن (ع). پدیدار شد.
ادامه مطلب...