يـوسف الأنصار
Guest
خطبه داستان ملاقات امام احمد الحسن (ع) با امام مهدی علیه السلام

انتشارات انصار امام مهدی (ع)
خطبه ی داستان ملاقات
امام احمد الحسن (ع)
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿اقْترَبَ لِلناسِ حِسَابهمْ وَهُمْ في غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ* ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبهمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلعَبُونَ* لاَهِيَةً قُلوبهمْ وَأَسَرُّوا النجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَذَا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُكُمْ أَفَتاتُونَ السِّحر وَأَنْتُم تُبْصِرُونَ* قالَ رَبي يَعْلَمُ الْقَوْلَ في السَّمَاءِ وَالأَرْضِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ * بَلْ قالُوا أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلْ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَليَأْتِنَا بايةٍ كمَا أُرْسِلَ الأَوَّلونَ * مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ * وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلكَ إِلاَّ رِجَالاً نُوحِي إِليهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ * وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لاَ يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ثُمَّ صَدَقْنَاهُمْ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ * لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكمْ كِتاباً فِيهِ ذِكْرُكمْ أَفَلاَ تَعْقِلونَ * وَ كمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ * فَلَمَّا أَحَسُّوا باسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ * لاَ تَرْكُضُوا وَارْجِعوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ * قالُوا يا وَيْلَنَا إِنا كُنَّا ظَالِمينَ * فَمَا زَالَتْ تِلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ * وَمَا خَلقْنَا السَّمَاءَ وَالأَرْضَ وَمَا بَينهُمَا لاَعِبينَ * لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتخِذَ لَهْوًا لاَتّخَذْناهُ مِنْ لدُنا إِنْ كُنَّا فَاعِلِينَ * بَلْ نَقْذِفُ بالْحَقِّ عَلَى الْباطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمْ الْوَيْلُ مِمَّا تصِفُونَ﴾.[SUB]الأنبياء:18- 1.[/SUB]
(براى مردم [وقت] حسابشان نزدیک شده است و آنان در بى خبرى رويگردانند * هيچ پند تازه اى از پروردگارشان نيامد مگر اينكه بازى كنان آن را شنيدند * در حالى كه دلهايشان مشغول است و آنانكه ستم كردند پنهانى به نجوا برخاستند كه آيا اين جز بشرى مانند شماست آيا ديده و دانسته به سوى سحر مى رويد * پيامبر گفت پروردگارم هر گفتار[ى] را در آسمان و زمين مى داند و اوست شنواى دانا * بلكه گفتند خوابهاى شوريده است [نه] بلكه آن را بربافته بلكه او شاعرى است پس همان گونه كه براى پيشينيان هم عرضه شد بايد براى ما نشانه اى بياورد * قبل از آنان [نيز مردم] هيچ شهرى كه آن را نابود كرديم [به آيات ما] ايمان نياوردند پس آيا اينان [به معجزه] ايمان مى آورند * و پيش از تو [نيز] جز مردانى را كه به آنان وحى مى كرديم گسيل نداشتيم اگر نمى دانيد از اهل الذكر بپرسيد * و ايشان را جسدى كه غذا نخورند قرار نداديم و جاويدان [هم] نبودند * سپس وعده [خود] به آنان را راست گردانيديم و آنها و هر كه را خواستيم نجات داديم و افراط كاران را به هلاكت رسانيديم * در حقيقت ما كتابى به سوى شما نازل كرديم كه ياد شما در آن است، آيا نمى انديشيد * و چه بسيار شهرها را كه [مردمش] ستمكار بودند در هم شكستيم و پس از آنها قومى ديگر پديد آورديم * پس چون عذاب ما را احساس كردند بناگاه از آن مى گريختند * [هان] مگريزيد و به سوى آنچه در آن متنعم بوديد و [به سوى] سراهايتان بازگرديد باشد كه شما مورد پُرسش قرار گيريد * گفتند اى واى بر ما كه ما واقعاً ستمگر بوديم * سخنشان پيوسته همين بود تا آنان را درو شده بى جان گردانيديم * و آسمان و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازيچه نيافريديم * اگر مى خواستيم بازيچه اى بگيريم قطعاً آن را از پيش خود اختيار مى كرديم * بلكه حق را بر باطل فرو مى افكنيم پس آن را در هم مى شكند و بناگاه آن نابود مى گردد واى بر شما از آنچه وصف مى كنيد).
نه به امرش می انديشيد، و نه از اوليائش قبول می کنید.
در روایتی از امام صادق (ع) می فرماید: [آمدن اين امر(ظهور مهدی (ع)] ممکن نیست در حالیکه فلک نچرخد تا جایی که میگویند از دنیا رفته یا به هلاکت رسیده است، و بعضی می گویند: به کدام بیابانی رفته است. گفتم: چرخش فلک چیست؟ ايشان فرمودند: اختلاف میان شیعیان).[SUB]بحار[/SUB][SUB] الأنوار[/SUB][SUB] ج52 ص288.[/SUB]و اين سخنی است که بعضی از علمای شیعه امروز می گویند که پایانی برای غیبت کبری وجود ندارد، و هيچ کس هرگز امام عصر (ع) را نمی بیند. و در حقیقت آنها خواهان ظهور و سپس قيامش نمی باشند، زیرا که ظهورش به معنای پایان مرجعیتشان می باشد، همان مرجعيتی که شیعیان را به اختلاف کشانده و بين آنها جدايی افکنده و آنان را پراکنده نموده است. در روایتی از اهل بيت اينچنين آمده است: (اگر قائم (ع) قیام کند به طرف کوفه رهسپار می شود، پس از آن چند هزار نفر که به آنها بتریه می گویند (بتریه کسانی هستند که اعتقاد دارند حضرت مهدی (ع) فرزندی ندارد) با سلاح از کوفه خارج می شوند و میگویند: از همانجا که آمدی برگرد ما به فرزندان فاطمه نیازی نداریم. سپس قائم (ع) با شمشیر همه ی آنها را به قتل می رساند و وارد کوفه میشود و هر منافق را میکُشد و کاخهایش را ویران میسازد، و همه ی مبارزین را هلاک می کند، تا اينکه خداوند متعال راضی شود).[SUB]کتاب ارشاد[/SUB][SUB] شيخ [/SUB][SUB]مفید.[/SUB]و از امام باقر (ع) روايت شده است: (حضرت قائم(ع) وارد کوفه میشود در حاليکه سه پرچم (حزب) در آن وجود دارد که با هم به منازعه مشغولند، و اين به سود امام (ع) تمام می شود و وارد می شود تا اينکه روی منبر می رود و سخنرانی میکند...).[SUB]کتاب ارشاد[/SUB][SUB] شيخ [/SUB][SUB]مفید ص354. [/SUB]و در روايتی ديگر از ايشان وارد شده است: (ای جماعتِ شیعه، به هم آمیخته میشوید مانند آميخته شدن سرمه در چشم، برای اينکه صاحب سرمه می داند که چه وقت سرمه را به چشم می گذارد ولی نمی داند که سرمه چه وقت از چشمش پاک می شود، پس صبح هنگام کسی از شما خود را داخل شريعت ما می بيند و آنروز را به غروب می رساند در حاليکه از ولايت ما خارج شده است و يا اينکه غروب همراه ما باشد و صبح هنگام از دین و شریعت ما خارج میشود). [SUB]بحار[/SUB][SUB]الأ[/SUB][SUB]نوار ج52 ص101، [/SUB][SUB]غیبت شیخ نعمانی[/SUB][SUB] ص110.[/SUB] و چگونه از آنها توقع ياری داشته باشم، در حاليكه پیامبر خدا می فرمايد: (زمانی بر امتم می آید که از قرآن باقی نمی ماند مگر ظاهرش و از اسلام باقی نمی ماند مگر اسمش. خود را به آن می نامند در حاليکه دورترین کسان از آنند. مسجدهای آنان آباد است ولی خبری از هدایت در آن نيست. فقهای آن زمان شرورترین فقهای روی زمين هستند، فتنه از آنها خارج می شود و به خودشان نيز باز می گردد).[SUB]بحارال[/SUB][SUB]أ[/SUB][SUB]نوار ج52 ص190.[/SUB]و پیامبر خدا در شب معراج از پروردگار عالم اينچنين نقل می کند: (... گفتم پروردگارا زمان خروج قائم (ع) چه وقت می باشد؟ پروردگار عز و جل به من وحی فرمود: آن زمان که علم از ميان مردم برداشته شود و جهل ظاهر شود و دانش اندوختگان زیاد شوند و عمل کنندگان اندک شوند. و بی حرمتی زياد و فقهای هدایت کننده اندک و فقهای گمراهی و خائن و شاعران زیاد شوند. و امتت قبرهایشان را مسجد قرار می دهند، و قرآنها پر زرق و برق می شوند و مساجد زينت داده شده و ظلم زياد می شود).[SUB]بحار الأنوار ج278 -271:52.[/SUB]
و ستايش خدايى را كه پروردگار جهانيان است
و ستايش خدايى را كه پروردگار جهانيان است
بقية آل محمد علیهم السلام
رکن الشدید امام احمد الحسن (ع)
وصی و فرستاده ى امام مهدی (ع)
برای همه ى مردم
مؤید به جبرائیل، مسدد به میکائیل، منصور به اسرافیل
( فرزندانى كه بعضى از آنان از نسل بعضى ديگرند و خداوند شنواى داناست)
نجف اشرف 28/شوال /1424 هـ.ق.
1382 هـ. ش
آخرین ویرایش توسط مدیر: