Yas_313
New Member
جایگاه معجزه در کتاب مقدس:
آیا کتاب مقدس «معجزه» را راه ثابت شناخت فرستادگان الهی می‌داند؟ با رجوع به کتاب مقدس درمی‌یابیم که «معجزه» ابزار همیشگی حجت های خداوند برای اثبات حقانیت خود نبوده است. به عنوان مثال یحیی نبی هرگز معجزه ای ارائه نکرد:
یوحنا 10: 41
و بسیاری نزد او آمده، گفتند که یحیی هیچ معجزه ننمود و لکن هر چه یحیی درباره این شخص گفت، راست است.
پیامبری بزرگ که عیسی مسیح در وصف وی فرمود:
متی11: 9
لیکن بجهت دیدن چه چیز بیرون رفتید؟ آیا نبی را؟ بلی به شما می‌گویم از نبی افضلی را!
همچنین کتاب مقدس به صراحت تاکید می‌کند که نه تنها همه حجت‌های الهی معجزه نداشتند، بلکه این‌گونه نیز نبود که همواره و با درخواست مردمان هر زمان معجزه ای رخ دهد.
مرقس 8: 10-12
و بی‌درنگ با شاگردان به کشتی سوار شده، به نواحی دلْمانُوتَه آمد و فریسیان بیرون آمده، با وی به مباحثه شروع کردند. و از راه امتحان آیتی آسمانی از او خواستند. او از دل آهی کشیده، گفت: «از برای چه این فرقه آیتی می‌خواهند؟ هرآینه به شما می‌گویم آیتی بدین فرقه عطا نخواهد شد.»
نکته قابل تامل این است که همواره در طول تاریخ افرادی بوده اند که بر طلب معجزه از فرستاده خداوند اصراری عجیب می‌ورزیدند. بارزترین نمونه اش ابلیس است. کسی که از عیسی مسیح با اصرار معجزه طلب می‌کرد اما معجزه ای به وی داده نشد:
متی 4: 1-10
آنگاه عیسی به دست روح به بیابان برده شد تا ابلیس او را تجربه نماید. و چون چهل شبانه روز روزه داشت، آخر گرسنه گردید. پس تجربه کننده نزد او آمده، گفت: «اگر پسر خدا هستی، بگو تا این سنگ‌ها نان شود.» در جواب گفت: «مکتوب است انسان نه محض نان زیست می‌کند، بلکه به هر کلمه‌ای که از دهان خدا صادر گردد.» آنگاه ابلیس او را به شهر مقدّس برد و بر کنگره هیکل برپا داشته، به وی گفت: «اگر پسر خدا هستی، خود را به زیر انداز، زیرا مکتوب است که فرشتگان خود را درباره تو فرمان دهد تا تو را به دست‌های خود برگیرند، مبادا پایت به سنگی خورد.» عیسی وی را گفت:«و نیز مکتوب است خداوند خدای خود را تجربه مکن.» پس ابلیس او را به کوهی بسیار بلند برد و همه ممالک جهان و جلال آنها را بدو نشان داده به وی گفت: «اگر افتاده مرا سجده کنی، همانا این همه را به تو بخشم.» آنگاه عیسی وی را گفت: «دور شو ای شیطان، زیرا مکتوب است که خداوند خدای خود را سجده کن و او را فقط عبادت نما.»
حال چه تفاوتی میان علمای بی‌عمل آن زمان و ابلیس وجود دارد؟! همان علمائی که از عیسی با اصرار معجزه طلب می‌کردند [مرقس 8: 10-12].
عیسی مسیح فرمود:
متی 7: 20
لهذا از میوه‌‌‌های ایشان، ایشان را خواهید شناخت.
حال اگر به ثمره و کلامی که از فریسیان صادر می‌شد توجه کنیم، درمی‌یابیم که آنان حقیقتا دست پرورده ابلیس بودند .پس معادله همان معادله است، گاهی ابلیس و گاهی مسخ شدگان توسط ابلیس!
تاکید می‌کنیم که ما هرگز منکر حجیت معجزه نیستیم اما معجزه را راه شناخت ثابت حجت‌های الهی نمی‌دانیم چراکه گاهی اراده خداوند بر این قرار می‌گرفت که فرستاده‌ای از فرستادگانش را با ابزار معجزه تایید کند اما این اتفاق همیشگی نبوده است، بلکه قوانینی ثابت و مهم‌تر از آن وجود دارد که فرستادگان الهی همواره با احتجاج به آنها خود را ثابت می‌کردند.
و اما کتاب مقدس از واکنش عجیب مراجع مذهبی پس از وقوع معجزه خبر می‌دهد:
متی 12: 22-24
آنگاه دیوانه‌ای کور و گنگ را نزد او آوردند و او را شفا داد چنان‌که آن کور و گنگ، گویا و بینا شد و تمام آن گروه در حیرت افتاده، گفتند: «آیا این شخص پسر داود نیست؟» لیکن فریسیان شنیده، گفتند: «این شخص دیوها را بیرون نمی‌کند مگر به یاری بعلزَبول، رئیس دیوها!»
آری! علمای غیرعامل هر زمان که با اصرار طلب معجزه می‌کنند، پس از ارائه معجزه توسط فرستادگان خداوند و اثبات عجزشان در مقابل حجت‌های الهی، به تهمت و انکار رو می‌آورند و این نادیده گرفتن احتجاج به قانون شناخت حجت‌های الهی ، و اصرار به ارائه معجزه و سپس تکذیب و انکار آن فرستاده الهی، در هر زمان وجود داشته است و همچنان ادامه دارد.